KALABALIK YALNIZLIK
Şöyle başlar Müslüm Baba şarkıya: “Yaşamak içimden gelmiyor artık…” Bu sıralar hiçbirimizin içinden gelmiyor ki yaşamak. Çoğumuzun yaşama sevinci söndü içinde. Kimimizin söndü sönecek… Kimimiz küsüp gitmekle kalıp dövüşmek arasındayız. Çehov’a atfedilen “Çay mı demlesem, kendimi mi assam bilemiyorum” dediği noktadayız çoğumuz. Sağımızın solumuzun belli olmaması, bir anımızın bir anımızı tutmaması bundan. * * * Biz; yaşamak içinden gelmeyenler, küskünler, dargınlar, öfkeliler, hınçlılar, ezilmişler, dövülmüşler, sürülmüşler, elleri ceplerinde dalgın yürüyenler, elleri yumruk biçiminde kızgın yürüyenler… Biz; şu memleketin, ülkenin gidişatına, milletin fukaralığına bakıp da efkârlananlar… Bizler çoğuz, çoğuluz, çoğunluktayız ama…
Devamını Oku