Yazar: Melodi DALGIN

“Bastığın yerleri toprak diyerek geçme, tanı. / Düşün altında binlerce kefensiz yatanı. / Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır, atanı. / Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.” Bastığı yerin şehit kanıyla sulanmış bir toprak olduğunu bilenler ve özümseyenler; bugün sığınmacıların neye sevindiklerini haliyle sorguluyor. Kıyaslanamayacak kadar şerefli olan Türk milleti, sığınmacıların konvoylarının Şam’a varmasını dört gözle bekliyor. Bir ülkenin bayrağı tektir ve o bayraktan başka bir bayrak açılması endişe vericidir! Hele ki binlerce şehit verilerek oluşan ay yıldızlı al bayrağımız ile Suriye muhalefetinin bayrağının yan yana sallanması kemik sızlatır! Kutlamalar…

Göz pınarları kurumuş… Saat 09.05 olmuş… Bir millet sel olup akmış… Kadınlar kendilerine seçme ve seçilme hakkı veren Ata’sını, çocuklar kahramanlarını kaybetmişti… Hiçbir ölüm bu kadar ölümsüz olmamıştı. Mavi gözleriyle cephede istiklal hedefi kuran Mustafa Kemal Atatürk, bir ulusu var etmiş ve anasının ak sütü gibi tertemiz bir ülke bırakıp gidiyordu artık… Hiç gitmeyeceğini bilerek yüreği rahattı. O’nu yok etmeye çalıştıkça birileri, evlatları dimdik durdu önlerinde dağ gibi! Türk milletini kenetleyen, Türk milletinin yüceliğini dünyaya gösteren, dünyanın sahibi gibi gözüken liderlere düğme ilikleten adamdır Mustafa Kemal Atatürk! Dünya basını 11…

Hayır mı şer mi bilemem ama… Garip bir hal var. Kaos desen değil. Normal desen değil. Herkesin çıkarına göre gündemi değiştirdiği bir ortam desen tam yeri… Bir kayyum tartışmasıdır gidiyor. Kayyum terimini iyi anlamak gerekiyor. Kayyum, hukuki bir terim olarak, bir kişi ya da kurumun işlerini yürütmesi için devlet tarafından atanan geçici yönetici anlamına gelir.  Kıyım değildir! Darbe hiç değildir! Gasp değildir! Ortamı fırsat bilip kardeşi kardeşe kırdırmak hiç değildir! YSK’nin de eleştirilmesi gereken yanları olmakla birlikte kayyum atanan şehirlerden gelen görüntüler hoş değil. Devleti temsil eden görevdeki polise ağza alınmayacak küfürler…

Yenidoğan bebekleri para uğruna öldürmek nasıl bir çıldırmışlıktır? Bıraksaydınız da sizin gibileri yaşayarak alt etselerdi. Her yeni gün, yeni bir kan dondurucu gerçekler saçılıyor meydanlara… Devletin savcısını korkusuzca tehdit eden bir namert, yenidoğan bebekleri diri diri ölüme gönderen alçak bir çete! Devlete, devletin savcısına kafa tutan katil çete içerisinde kadınların da olması ayrıca utanç verici… Herkes insan doğar da herkes insan kalamaz be kardeşim! Sırf evlerini daha lüks yerlerden almak, daha cafcaflı arabalara binebilmek için el kadar bebekleri öldürdüler! İl sağlık müdürlüğünde görevli denetçinin, hastanelerdeki bebek ölümleri nedenlerinin evraklarda boş…

Çöp torbasına sığan hayatlar… Çöp torbasında soluğu biten canlar… Çöp torbasına layık görülen masumlar… “Karıncayı bile incitme!” sözüyle büyümüş bir toplum, eli kanlı canileri gözü kapalı dinliyor! Ya da tam tersi; görüyor ve kulak tıkıyor, susuyor! Hayvanlara rahmet ve merhamet göstermek bizim dinimizde geniş yer buluyorken nefes alan canlıları torbalara tıkmak nasıl bir gözü dönmüşlüktür? Vicdan, kendini yitireli çok olmuş, onu biliyoruz da insaf, hangi torbanın içinde? Gebze’deki vahşeti görünce insan ister istemez kendini o masum canlıların yerine koyuyor. Hayattaki tek gayeleri yemek, su içmek ve yaşam alanı olan doğada…