Bir kadın, günümde Elleri Dudakları Tüm bedeni Titriyor. Bir kadın, yaşamımda Üç çocuğu var Korku sinmiş hayatına Ölüm en yakını Ezilen başını Doğrultmaya çalışıyor. Bir kadın, seyrediyoruz Eşi Ya da ailesi Bilmem? Hangisi? Bir kadın, İsmi yok Kapadık lambamızı Daldık uykuya Yeni bir güne Onlar yokmuş gibi Yeniden başlamak için.
Devamını OkuNefis bir gün, ne sıcak ne de soğuk. Gün güzelliğini limon kokusundan alıyor. Ucu bucağı görünmeyen limon bahçesinde, bir meyve kasasında oturuyorum. Çayım lezzet katıyor havaya. Limon koklarken, kadınları dinlemek işim. Limonları tek tek toplarken birbirinden acımtırak hikâyeler… Çoğu da kadınlar birbirleri ile gülüşürken anlatılıyor. Hüzün var, acı var, hayal kırıklığı var, şiddet var! 27 yaşındaki Pınar Gültekin, sabah saatlerinde ormanlık alandaki bir varilin içerisinde yakılmış bedeni üzerine beton dökülmüş olarak bulundu. Nuray’ın kızı Kader annesine kızıyor. “Her şeyi herkese anlatıyorsun” diyor. Annesi benden yana umut bekliyor. Ne diyebilirim ki……
Devamını OkuUçsuz bucaksız bir nar bahçesindeyim. Boş plastik kasalara tek tek ağaçtan narları koparıp atıyorum. Çıkan ses değişiyor. Boş iken gürültülü bir ses, biraz dolmaya başladıktan sonra daha tok, yumuşak bir ses. Muhteşem bir doğa… Biz kadınlar türküsüz narları topluyoruz. Sessizlik ve kasalara atılan narların değişken sesleri arasında, bir kadın “Yılan!” diye sesleniyor. Bağırmıyor, çığlık atmıyor. Dinliyorum. Erkekler gidiyor yılan olan ağacın yanına. Kürek soruyorlar, yok. Kalın bir sopa buluyorlar, duyduklarımdan. Ben hariç diğer kadınlar nar toplamaya devam ediyor. Yılanın akıbetini bekleyen ben dinliyorum sesleri. “Öldü mü?” diye soruyor başka bir…
Devamını OkuElim kolum kırıldı derler ya, aynen öyleyim! Bir anne, yüzünde maskesi, gözünde hayatın acı yükü, ağlıyor, haykırıyor: “Kapı çalındı, açmamla yüzüme yumruğu yemem bir oldu, beni omuzladı kapının dışına fırlattı, kapıyı kapadı. Kızımı darp etmeye başladı. Kızımın çığlığını duyuyorum; ama hiçbir şey yapamıyorum.” Sicim gibi gözyaşlarım filan akmıyor. Kanım dondu. Hemen kızım geldi aklıma. Ne yapardım? Yahu ne yapardım? Çıldırırdım, aklımı kaybederdim, saçımı başımı yolup, o kapılara saldırıp ardına yavruma ulaşmaya çalışırdım. Ulaşamamış bu anne! Ulaşılmıyor, evet; ulaşamıyoruz, ulaşamıyorlar bize! Nereye ulaşacağız? Kime? Kimlere? Ulaşma esnasında çocuklarımızı ne yapacağız? Hatta…
Devamını OkuKadın, yok olan dünyanın varlığı ile kiraz çiçeği zamanlarını düşünür. Kiraz meyvesi, en çok kız çocuklarının seveceği bir meyvedir. Rengi kırmızı, iki adet oluşur dalda. Kızlar iki olmayı sever. Önce iki, daha sonra çok olurlar. Bu iki olan meyvenin tat tanımı ise hepsinin hayal gücüne göre değişir. Hem kiraz hem de gelincik mevsiminin geçtiği zamanlarda, içinizdeki küçük kız çıkagelir ve size özgürce bu mevsimleri hatırlatır. Onların tutkuları, coşkuları, umutları hep farklı ve canlıdır. Kadının bir kırık aynası hep oldu. Aynanın karşısında, kömür gözlü küçük kızla bakışıyorlar. Konuşmalarına gerek yok. Varoluşlarından…
Devamını OkuÜlkece hepimizin zor zamanlar yaşadığı günlerdeyiz. Ailemden uzakta yaşamak ilk kez bu kadar zor geliyor. Ardımda bıraktığım İstanbul’daki sevdiklerimi bu dönemde özlüyor, onlar için çok kaygılanıyorum. Evde olduğumuz bugünlerde sıkça çocukluk günlerimi düşünüyorum. Pembe şeker kaplı yalancı dondurma geliyor aklıma. Yaşıtlarım ve büyüklerim de anımsayacaktır. Ah bir kez daha olsa ve yiyebilsem… O yıllar bir başkaydı. İnsanlar duyarlı ve daha temiz ruhlulardı. Dayanışma, güven, sağduyu, saygı ve insan sevgisi vardı. Sıkça geriye dönüşüm bundandır. Doğru ve yanlışta baktığım bir tablo gibi. Bununla birlikte o eski çocukluk yıllarım, ardımda bir masal…
Devamını Okuİstanbul’dan sonra daha küçük bir kasabada bir yaşam seçince bazı sosyal faaliyetler de güncel şekilde takip edilemiyor. Bu çok sorun değil. Büyük bir şehrin hayatından sonra amaç da tam olarak daha sakin, daha yavaş tempolu bir hayattı. Düşünmek için vakit çok. Böyle olunca insan kendini bu değişimde ele alıyor ve baştan sona tüm yaşamını, yaşadıklarını, yaşayamadıklarını sorguluyor. Keşke demeyi hiç sevmedim ve demiyorum da. Bu sorgulamaları geleceğe ayna olarak aklımda tutuyorum. Geçmişe yapılabilecek bir müdahale olmasa da geleceği planlamada etkili bir durum oluşuyor. Bazen bir kitap bazen de bir film…
Devamını OkuKızımın beni son ziyaretindeki sürprizi, giderken başucuma bıraktığı kitaptı. Elimdeki kitap bittikten sonra okumaya başladım. Seçimlerini yaşamım boyunca sevdiğim ve takdir ettiğim kızımın bu kitabı seçmesindeki nedeni de okumaya başladığımda anladım. Edebi değerinden ziyade kızımla bizim hayatımızı zaman zaman anımsatan iyi bir akış ve kurgu ile yazılmıştı. Hani bir film izlersiniz ve arada bazı sahnelerde yürek bağı ile bütünleşirsiniz ya, sizi sarsmaz ama içinizi burkan ruh haline büründürür… Okurken ve sonrasında geçmişi düşünmekten, sorgulamaktan kendimi alıkoyamadım. Kadınlar bu dünyaya gelip ne zorluklar yaşıyor. Bir anne, kız çocuğundan kendisini anlamasını bekler,…
Devamını Oku
