Yazar: Abidin YAĞMUR

Anan aşağı, baban yukarı… Eset aşağı, Esad yukarı derken… Esat da gitti. Dile kolay, 61 yıllık tek parti iktidarı yıkıldı. Yerine ne gelecek? Şimdilik belirsiz. Ama medyamızın keyfi yerinde. Fahrettin Bey’in de yakından takip ettiği X kullanıcıları başta olmak üzere tüm medyaya göre Esat gitti, mesele bitti! Fakat Ankara’da temkinli bir memnuniyet var. Ankara temkinli; çünkü sahadaki savaş kazanıldı, şimdi bunun iletişim savaşında nasıl kullanılacağının planlanması var. Öyle ya, her savaştan sonra güzel bir zafer pozu verilmez mi? Verilir. Bu zaferin pozu nerede verilecek? Muhtemelen Emevi Camii’nde, bir cuma namazı…

Belediyelerin, daha doğrusu CHP’li belediyelerin kreşlerine taktı kafayı. Ya kapatacak. Ya gelip üstüne konacak? Niye? Git gör o belediye kreşlerini. Çiçek gibi her biri… Tertemiz. Cıncık gibi. Pırıl pırıl. Sadece sınıfları, odaları, koridorları değil… Eğitimi de pırıl pırıl o kreşlerin. Apaydınlık. Oralarda çocuklara şeytan meytan, cin min anlatmıyorlar mesela. Kırmızı kefene sarıp yere yatırdıkları tiyatro oyunu oynatmıyorlar. Cinsiyetçi roller yüklemiyorlar. Ölümü anlatmıyorlar. Top, tüfek, balta, kılıç, savaş, kavga, dövüş anlatmıyorlar. Kindar nesil olsun diye kin anlatmıyorlar. Dindar nesil olsun diye Emevi yorumuyla din anlatmıyorlar. CHP’li belediyelerin o kreşlerinde çocuklara aklın,…

Doğdun. İnsan olarak, birey olarak yaşamaya başladın. Ama nasıl bir yaşamak? İnsanca yaşamak mı? Kölece yaşamak mı? Annen baban zengindi. Mal mülk sahibiydi. Sen o malı mülkü nasıl kullanacaksın? Bir hanedanın, bir şahın, padişahın, kralın emri ve boyunduruğu altında mı? Özgürce mi? Annen baban fakirdi. İşçiydi. Çiftçiydi. Esnaftı. Sen ne olacaksın? İstesen de istemesen de işçi mi kalacaksın? İstersen işçi, istersen memur, istersen çiftçi, istersen tembellik hakkını kullanan kişi mi olacaksın? Annen baban Mersin’de doğmuştu. Sen de Mersin’de doğdun. Nasıl, nereye kadar yaşayacaksın? Ölene kadar Mersin’de kalıp hanedan devletinin sana…

Mizahta darılma, gücenme olmaz, hissesini alan alır, almayan güler geçer, gülmeyen dinler geçer. Peşin peşin keselim de… Fıkra bu ya; Alman, Japon ve Türk mühendisler bir araba yarışmasına katılmış. Seçici kurul her heyete bir görev vermiş. Görev şu: Öyle bir araba yapılacak ki kapılar ve camlar kapandığı anda dışardan hiç hava girmeyecek! Testler için de kedi kullanılacak. Ekipler çalışmaya başlamış, arabaları istenen şartlara göre yeniden tasarlamışlar. Seçici kurul, Alman heyetine hava sızdırmazlık ve izolasyon deneyini nasıl yaptıklarını sormuş. Almanlar şöyle demiş: “Kediyi arabaya koyduk. Kapıları kapattık. 1 saat sonra geldiğimizde…