Yazar: Gizem ERKAN ÇELİK

Bugünlerde bazı sözcükler üzerine düşünüyorum, hakkında kâğıtlara notlar düştüğüm, bazısı mitolojik, bazısı arkaik çoktan eskimiş sözcükler. ‘Sancı’ sözcüğü mesela. Eski Türkçe Uygurcada “sançıg”. “Ucu sivri şey, kanca” anlamı dışında “karın ağrısı” anlamına da geliyormuş; saplamak, sokmak anlamlarına gelen sançmak fiilinden türediği düşünülüyor. ‘Lethe’, defterime not ettiğim diğer bir sözcük. Yunan mitolojisinde yer altı dünyasında akan nehirlerden biri. Parantez içinde “İlahi Komedya/Araf, Dante” yazmışım bu tanımlamadan sonra. “Bu nehrin suyundan içen ölülerin ruhları, dünyada yaşamış oldukları her şeyi, geçmişlerini unuturlar Dante’ye göre.” Sözcükleri bir kenara bırakıp yeni bir kitaba başlamak istesem…

“Akdeniz akşamları bir başka oluyor/ hele bir de aylardan temmuz ise bambaşka/ işte ben böyle bir akşamda âşık oldum.” – Söz-Müzik: Serhan Kelleözü Bir yaz ikindisi. Adana sarı bir sıcakla yanıp kavruluyor. Bu sıcakta evden çıkanın aklı yok, diye söyleniyor babaannem, pencere önünde istasyona gidip gelen yolcuları izlerken. Aklımız hâlâ yerinde, diyorum, öyleyse, çünkü biz her gün evdeyiz. Memur ailelerin anlaşmalı fiyatlar üzerinden deniz tatili yapabildiği kamplarda, babamın izne ayrılmaya niyet ettiği tarihlerde her seferinde geri çevrilmesi yüzünden ne zaman yer bulabildik ki zaten! İyi insan lafının üstüne, babamın nöbeti…

88 yılının annemin duvara astığı takviminden 30 Mart yaprağı düşmeden önce doğmuş olsam da benim gönlüm hep mayıstadır. Adanalı olanlar bilir, bizim oralarda nisan sevilir, nisanın portakal çiçeği kokusu sevilir, ama ben mayıs göğüne gönül düşürenlerdenim. Bu yüzden “Nasıl biri?” diye sorarlarsa beni, “Baharı ve şiiri sever.” deyin. Baharı niye sevdiğimi anladıysanız şiirsever kısmına sonra geçeceğim. Haberlerde duyduğu, adı Gizem olan küçük bir kız çocuğunun kaçırılıp öldürülmesinden etkilenen babam adımın Gizem olmasını istemiş. Bir Gizem son nefesini verirken, bir diğeri ilk nefesini almış yani. Neyse ki ben caanım ülkemde bir…