ŞİİR 

SERABİ DİZELER – 4

        Yaşı yok öğrenmenin dedi Yaşı yok yaşamanın dedim Yaşı yok ölmenin dedi Susulası bir yerdi Sevda olmaya seda hiç dedim Sessizliğin sesinde ürperdi içim.   Bir kelebeğin kanadıyla savruldu kokun Ten toprağın nemini aldı Dalgalandı işte Dalgalandı durulmayan Suya ateş Ruha bulut oldu.   Yaprak da döker, insan da İnsanca ola sonbahar Ve denkti her kuşun Emekçi, adil kanadı Bir doğdum ilkbahar Bir öldüm lâ mekân. FOTOĞRAF: CEMAL DEMİRCİOĞLU  

Devamını Oku
FOTOĞRAF 

ARAYIŞ

Uzun yıllar nefes alıp vermek için çabaladığım ‘barınaktan’ çıkmışım. Soluksuz, yapay, geçici bir başka barınakta konaklamışım. Geceler uzun mu, kısa mı, ölçemiyorum. Zamanın anlara bölündüğü bir geçit sanki bilincim. Kedi sokuluyor böğrüme usulca. Duyarsızlığıma miyavlıyor. Sevgi, ilgi, paylaşım istiyor belli; öylesine doyumsuz ve arsız ki. Uzak ya da yakın bir barınakta, aynı bekleyişte çocuklar geliyor aklıma –sahi hiç çıkmışlar mıydı-; duygularını bir kedi saflığında anlatamayacak kadar körelttiğimiz. Anlatacak olsa köreldiğimiz… Biz ne vakit böyle olduk diyecekken, sahi biz ne vakit böyle olmayabilirdik diyorum. Oysa sadece balonları ve gelecekleri olmalı, ‘güneşin…

Devamını Oku