Kategori: POLİTİKA

Oh çeke çeke gittiler… Biri fırsatçılara göz açtırmadığını düşündüğü için oh çekti… Diğeri ekonominin yükünü teslim ettiği için oh çekti… Vatandaşa ise “Sen azıcık daha ‘Af’ de” mi dendi? Seçimler de bittiğine göre işin oh’u, of’u, af’ı bir kenara bırakıp yeni ekonomi yol haritasını işleme almalı. Dünyanın gözü bizdeyken atılacak adımlarla zamanında Türkiye’ye karşı böbürlenen ülkelere de ufak bir ayar verilebilir. Yeni kabine aslında bunu da gösteriyor bize. Ama her şeyden önce ekonomi! Enflasyon, alım gücü ve ‘Şimşek’ etkisi… Eskiye dönüş kazandırabilirse “Ne varsa eskilerde var” deriz biz de göğsümüzü…

Zafer Partisi Genel Başkanı Ümit Özdağ, Cumhurbaşkanlığı seçim sonuçları için yaptığı değerlendirmede “Pirus Zaferi” benzetmesi kullandı. Daha sonra bu ifade farklı mecralarda tartışılmaya başlandı. Peki, nedir bu Pirus Zaferi? Bunu anlamak için zamanı biraz geriye, M.Ö. 280 yılına almamız gerek. “Pirus Zaferi” ifadesi, “yıkıcı büyüklükte kayıplar pahasına kazanılan zaferler” için kullanılıyor aslında. Kazanılan zaferin verilen kayıplardan sonra anlamsız hale gelmesini ifade ediyor. Bu deyim, M.Ö. 280-279 yıllarında Roma Cumhuriyeti’ne karşı savaşan Makedonyalı Kral Pirus’un yaşadığı olaylara dayanıyor. Pirus, Yunanistan’ın kuzeyindeki Epirus Krallığı’nın hükümdarıydı. Büyük İskender’in akrabası olan Pirus, onun gibi…

Biz, her eğitim seviyesi grubuna mensup bireyler olarak çok yüzeysel düşünen bir toplumuz, bunun sebebi analitik düşünmeyi destekleyici bir eğitim sistemimizin olmamasıdır. Bu koşullarda eğitilmiş bir toplumda sadece eğitim kurumlarında değil, analitik düşünme yeteneği kazanmış ebeveynler olarak aile içinde de sorgulayıcı, merak eden, araştıran, doğruyu bulmaya yönelen bir yapının olması sağlanabilir. Analitik düşünme; kısaca bir olguyu analiz etme becerisidir. Şüpheciliği barındırır, şüphe etmeyen analiz yapma gereksinimi duymaz. Sorunları çözme becerisi geliştirir. Amerikan filmlerindeki ders sahnelerinde öğretmen ile öğrenci arasında interaktif tartışmanın bulunduğu dikkatinizi çekmiştir. İster edebiyat, ister tarih, isterse fen…

Her seçim yenilgisinden sonra “Muhalefet nerede hata yaptı, CHP nerede hata yaptı, onu düşünmesi lazım” diyen partililer, belediye başkanları, eski vekiller çıkar ortaya. CHP bu mahallenin abalısıdır çünkü. O gün, o seçim şartlarında abanın altında yer bulamayan her kim varsa seçim yenilgisinden sonra hücum eder: “Vurun abalıya!” * * * Bir seçimi daha geride bıraktık. Ortalama 25 milyon 500 bin seçmen Kılıçdaroğlu’na oy verdi. Ortalama 27 milyon 700 bin seçmen de Erdoğan’a oy verdi. Aradaki fark bir İstanbul etmiyor. Ama CHP içindeki kimi kesimler kelle istemeye başladılar bile. “Bu sonuç…

Değişimi istemenin en büyük nedenlerinden biri de eski performansın olmaması olabilir. “Değişim şart” diye karşı tarafı eleştiren kişi “Değişmeliyim” de diyebilmeli. Zarar veren, baltalayan değişimlerden söz etmiyorum; nefes aldıracak cinsten bir adım lazımdır, kim bilir? Kim mi bilir? Seçimde değişimi yine getiremeyenler bilir… Seçim öncesi yükselen seslere kulak tıkayanlar bilir… İttifaka vereceği zararı bile bile masadan kalkıp yeniden oturanlar bilir… Ülkenin milli değerlerine gölge düşürecek söylemlerde bulunanlar bilir… Depremzedeleri birinci tur sonuçlarından sonra kaldıkları yerlerden çıkaranlar bilir… Kendini yine iyi anlatamayanlar bilir… Neden güven sağlanamadı? Doymadılar balkon konuşması dinlemeye… Kendileri…

Şarkılardan fal tuttum seçime iki gün kala… Ya baharları getirecekler ya da yeniden bir aşk hikâyesi yazılacak! Duyanlara duymayanlara! Tutup, bırakmayın peşini, hayatın ateşini! Bizim ülkemizde seçim kampanyalarının en vazgeçilmez yanı da eski şarkıların tercih edilmesidir. Biri 90’lı yılların başında kaleme alınmış, diğeri 90’lı yılların sonunda… O zamanlar Doğru Yol Partili bir Türkiye, Cumhuriyet Halk Partisi’ni yeniden açtıran Deniz Baykal ve Turgut Özal’ın ölümü, ardında Süleyman Demirel dönemi… “Memlekette benzin vardı da biz mi içtik?” sözü aklıma geldi Demirel’in. Ruhu şad olsun, şimdi memlekette benzin var da akçe yok, akçe!…