Yazar: Melodi DALGIN

Siyasal, ulusal, ırksal ya da dinsel bir nedenle azınlık durumundaki bir insan topluluğunu soyca yok etmeyi amaçlayan “toplu öldürme eylemi” soykırımın tanımı… Soyca katledip dünyada tek bir nefes bırakmamak… Srebrenitsa katliamından sonra yaşama daha sıkı tutunan insanları hatırlamak ve ders niteliği gibi olan mücadelelerini konuşmak lazım. Srebrenitsa katliamı dünya tarihine girmiş, kabul edilmiş en büyük soykırımdır. Bugün ise Filistin’de 40 binin üzerinde kadın ve çocuk insanlık dışı şekilde öldürülüyor. Birileri ısrarla Filistin’de yaşananlara soykırım diyemese de biz altını çize çize diyoruz ki “FİLİSTİN’DE SOYKIRIM VAR!” Başörtüleri kurumuş kan, beşiklerin üstüne…

“Affedersiniz, Alevi…” “Affedersiniz; Türk, Müslüman…” Bu söylemler, Türkiye Cumhuriyeti Devleti içerisinde yaşayan halkın kendilerini yönetmeleri için seçtikleri belediye başkanları tarafından sarf edilen sözler… Biri AKP’li, diğeri CHP’li… İlk defa ortak bir ucubede buluşmuşlar, iyi mi? * * * Hz. Ali’nin bir sözü var: “Kendini tanımayan kimse, kurtuluş yolundan uzaklaşarak cehalet ve sapıklık yoluna düşer…” Aleviliği ya da Türklüğü ayıp gibi gören zihniyetler kendini tanımayı bırakın, savunduğu fikrin özünü idrak edebilmişler mi oturup tartışalım. Türkiye’nin yeni yüzyılında da mı şu bozuk dili düzeltemeyeceğiz? Hassa Belediye Başkanına sözüm: Hatay’ın mozaikliği gram mı…

“Benim vanilya kokulu dondurmacım/ gene kapı önlerinde” dizeleri dolaşır oldu Edip Cansever’in. Gökyüzü eskisinden de mavi, şarkılar içten cilveli… Bahar geldi ve şarkılar bir bir sıraya girdi. Çocukluğumuzdaki bahar sevinci hâlâ varsa ne mutlu… İnsanın benliğini yenilemesine, arınmasına öncü olan nisana merhaba… Doğa uyanıyor, eski uyarılarını heybede tutarak… Toprak, korunması gerektiğini yağacak olan nisan yağmurlarıyla bir kez daha hatırlatacak insanlığa. Havayı ciğerlerine çekince mis gibi kokan portakal çiçeğinden anlıyorsun ki bahar gelmiş, güzelleştirmek için doğayı. Bahar böyle güzelken, tomurcuklar böyle açarken, doğanın büyüleyici kokusu içimize işlerken, aşkın tam mevsimiyken bir…

Kafamızı nereye çevirsek afiş, billboard, anlaşılmayan ve kulak tırmalayan sayısız şarkılar… Uçuk vaatler… Kendilerinin bile tutamayacağını bildikleri verilen sözler… Evet, seçime gidiyoruz ve sadece 14 gün kaldı. Türkiye genel seçimin ardından şimdi de yerel seçim için sandığa gidiyor. Benim önemsediğim ve üzerinde durmak istediğim konu ise sandığa küstürülen ve gitmeyecek olan kesim… Her geçen seçimde sandığa gitmeyen seçmen sayısı neden artıyor? Ekonomi? Samimiyetsiz siyaset? “Ön tekerlek nereye, arka tekerlek oraya” vazgeçişi? Çarçur edilerek reklama harcanan seçmenin parası? Güvensizlik? Politik yorgunluk? Politik yorgunluk; insanın, görmekten bıktığı şahsiyetlerin sesini dahi duymak istememesi…

Tam 28 gün sonra büyük yıkımın üzerinden 1 sene geçmiş olacak. 2023 yılının bir an evvel bitmesini bekleten 6 Şubat depremlerinin ardından 365 gün geride kalacak. 365 günün her saati ülkemiz için korku dolu, endişe içerisinde geçti ki hâlâ da öyle. Herkes odaklandı, “Büyük Marmara Depremi ne zaman olacak?” diye bekliyor. Peki, bunca zaman geçerken neler yapıldı, vaat edildi ve gerçekleşti? Herkes seçim derdine düşmüşken depremi göz ardı etmemek gerekli. Mega kent İstanbul’a bir kez daha talip olan Ekrem İmamoğlu, hükümeti deprem politikası eksikliğinden eleştirirken kendi aday tanıtım toplantısında ne…