Yazar: Melodi DALGIN

“Atam, sen rahat uyu, yolcusuyuz biz hürriyetin/ Atam, sen rahat uyu, bekçisiyiz biz cumhuriyetin…” Çocukluğumuzun en şanlı şarkısı, en büyük saygısı… Röportajlarda bazen denk geliriz, ebeveynler şöyle der: “Çocuklarınıza Atatürk’ü anlatın. Onun mücadelesini anlatın, sonrasında hem saygı hem sevgi kendiliğinden oluşur.” Daha kendini keşfetmeye yeni başlayan bir çocukken vermeye başladığı değerin büyüğünde Ata’sını savunma halini alacağından habersiz… Dizilerden mi öğrendi Atatürk’ü? Filmlerden mi öğrendi? Okulunda mı öğrendi? Yoksa evinin atasından mı? Varoluş azmini tüm ülkeye aşılayan Atatürk’ü dizilerden anlayacaksa bu millet, vay halimize! Yazık olur o tarihçilerimize, ziyan olur ağartılan…

Çıktığı her televizyon kanalında muhakkak birinin sözlü linçine maruz kalıyor Tanju Özcan. Ona hak verenler de ses yükseltince kulağı çekiliyor. Bu mudur özgürce fikirleri beyan etmek? Bu mudur Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) savunduğu fikir özgürlüğü? Nedensiz olmadığı gibi Tanju Özcan’ın partiden ihraç edilmesini doğru bulmuyorum. Eminim, benim gibi düşünen binlerce gerçek ülke sevdalısı insan var. Biri çıkar, “Sen belediye başkanlığından istifa et” der… Diğeri “baba gibi” görür ama gizli toplantı yürütür! Nasıl da koz veriyorlar Cumhur’un eline… Nasıl da bölünmüşlükle övünüyorlar! Sorsanız, hepsi partisi için yapıyor. İhraç edilmek istenen Tanju…

İnsan karşı olduğu her şeyi yapmaya programlıdır aslında. Kabul etse de etmese de… Birilerini eleştirirken kendisini de tartmalı ki savunduğu mücadelenin hakkını verebilsin. Ama gel gelelim, Türkiye’de, karşı olunan durumların hepsinde, yanlışı uygulayandan daha gerçekçi yanlışlara imza atar oldu bazıları. Bunu mevcut iktidar karşısında girdiği her seçimi kaybedenlerin yapıyor olması, muhalefet anlayışını sorgulatmaz da ne yapar? Ekmeğe yağ sür babam sür! Bir siyasetçinin iyi karaktere sahip olması kimine göre partinin başında kalması için sebep olabilirken kimine göre ise yenilgiye yenilgi eklenmesi demektir. “Yedirtmeyiz”, “Dedemiz ile devam” gibi cümleler sadece Türkiye’nin…

Oh çeke çeke gittiler… Biri fırsatçılara göz açtırmadığını düşündüğü için oh çekti… Diğeri ekonominin yükünü teslim ettiği için oh çekti… Vatandaşa ise “Sen azıcık daha ‘Af’ de” mi dendi? Seçimler de bittiğine göre işin oh’u, of’u, af’ı bir kenara bırakıp yeni ekonomi yol haritasını işleme almalı. Dünyanın gözü bizdeyken atılacak adımlarla zamanında Türkiye’ye karşı böbürlenen ülkelere de ufak bir ayar verilebilir. Yeni kabine aslında bunu da gösteriyor bize. Ama her şeyden önce ekonomi! Enflasyon, alım gücü ve ‘Şimşek’ etkisi… Eskiye dönüş kazandırabilirse “Ne varsa eskilerde var” deriz biz de göğsümüzü…

Değişimi istemenin en büyük nedenlerinden biri de eski performansın olmaması olabilir. “Değişim şart” diye karşı tarafı eleştiren kişi “Değişmeliyim” de diyebilmeli. Zarar veren, baltalayan değişimlerden söz etmiyorum; nefes aldıracak cinsten bir adım lazımdır, kim bilir? Kim mi bilir? Seçimde değişimi yine getiremeyenler bilir… Seçim öncesi yükselen seslere kulak tıkayanlar bilir… İttifaka vereceği zararı bile bile masadan kalkıp yeniden oturanlar bilir… Ülkenin milli değerlerine gölge düşürecek söylemlerde bulunanlar bilir… Depremzedeleri birinci tur sonuçlarından sonra kaldıkları yerlerden çıkaranlar bilir… Kendini yine iyi anlatamayanlar bilir… Neden güven sağlanamadı? Doymadılar balkon konuşması dinlemeye… Kendileri…

Şarkılardan fal tuttum seçime iki gün kala… Ya baharları getirecekler ya da yeniden bir aşk hikâyesi yazılacak! Duyanlara duymayanlara! Tutup, bırakmayın peşini, hayatın ateşini! Bizim ülkemizde seçim kampanyalarının en vazgeçilmez yanı da eski şarkıların tercih edilmesidir. Biri 90’lı yılların başında kaleme alınmış, diğeri 90’lı yılların sonunda… O zamanlar Doğru Yol Partili bir Türkiye, Cumhuriyet Halk Partisi’ni yeniden açtıran Deniz Baykal ve Turgut Özal’ın ölümü, ardında Süleyman Demirel dönemi… “Memlekette benzin vardı da biz mi içtik?” sözü aklıma geldi Demirel’in. Ruhu şad olsun, şimdi memlekette benzin var da akçe yok, akçe!…