Yazar: Melodi DALGIN

“İnsanların niyeti, içi, yüzünden belli olur” derler… “İçinin kiri yüzüne yansımış” derler… Öğretmen merhameti taşımayan Ali Rıza Yücel, 14 Aralık’tan beri ülkenin, meslektaşlarına bakış açısını değiştirmesine sebep oldu. Gözlerimi kısa kısa izledim! “Kendimde değildim, olay nedeniyle çok üzgünüm” gibi binlerce suçlunun aynı savunmasını yapmış. Şiddetin aynılığı, savunmada da devam ediyor! Hap kullanıyormuş da, o gün almayı unutmuş da, bir-iki tokat zannetmiş ama çok fazlaymış da… İfadenin böylesi! Başka ne tür bir yalana sığınabilirdi ki? Mağduru oynayacak ki takamadığı kravatın ceza indirimi düşsün. Annesi ve babasının saçının teline zarar gelmesin diye…

Devamını Oku

“Dalgalandım da duruldum/ koşturdum peşimden de yordum/ binlerce vatandaşa pes dedirttim de en son kurdan vuruldum…” DOLAR! Tarihinin zirve yükselişi ile herkesi diken üstünde bekletirken bazıları için birden düşüşü rahatsızlık yarattı. Bu düşüş lütfen tuvalet kâğıdı fiyatına da yansısın bir an önce! Maksimum 30-40 lira olan tuvalet kâğıdı 150 lirayı geçmiş durumda! Bunları kaleme almak ne pis ne ayıp! Asıl ayıp, fırsatçıların! Asıl utanması gerekenler, bu ekonomik dalgalanmaları kendi lehine çeviren kötüler! Yılın bitmesine günler kala ekonomik olarak bir soluklanmamız gerekiyordu… Zam üstüne zam! Akaryakıt, ekmek, kiralar, taşıtlar… İnsanın normal…

Devamını Oku

Sen canın acıdığında canım acıyor diyebilir, yazabilir, hatta bağırabilirsin bile. Canını acıtana karşılık dahi verebilirsin. Acıktığın zaman gidip karnını doyurmayı bilir, açlığını ifade edebilirsin. İfade edebilir insan kendini… Acısını, ihtiyacını, öfkesini, mutluluğunu, yaşamda kalabilmek için neyi anlatması gerekiyorsa… Yazarak, konuşarak, sarılarak, el uzatarak yapabilir. Peki, kim acıkır da söyleyemez? Kim hasta olur da, o hastaneden bu hastaneye gidip de doktor seçimi yapamaz? Hayvan dostlarımız… Değil mi? Ufacık patilerinin sıcaklığı yüzünüze değdiğinde yüzünüzdeki çocuksu gülümse geldi aklınıza şimdi… Masumluğun en canlı örnekleri onlar iken, her türlü vahşeti gördüler insan elinden. Yolda…

Devamını Oku

Kirlenmemeliydi o dağların etekleri… Göçenlerin bastığı toprak, ufacık bir bedeni bizden koparıp almamalıydı… Birilerinin mezar kazmasına izin vermemeliydi vicdanlar… 3 yaşındaki bir çocuğu milyonlar hiç ölü bulunmayacak gibi günlerce umutla beklemişti. O yüzündeki tebessümü bize her geçen gün umut olmuştu. Ama Müslüme’nin kara haberi hepimizin yüreğini dondurdu. Bakın yaktı demiyorum, dondurdu diyorum; çünkü olayın içyüzü karmakarışık ve kan dondurucu. “Kendini bilmezlerin yaptığı pislikleri, yanlışları hep masum çocuklar çekmek zorunda mı?” dedirtti bize bu olay. İstismar, taciz, tecavüz, cinayet… Bu hadiseler içinde bulunduğumuz çağa dost, insanlığa dehşet… Söz konusu cana kıyılan,…

Devamını Oku

Yaşamı zor olanın ne düşünme süresi azalır ne de evdeki hesabı çarşıya uydurulabilir. Ne kadar iyileştirmeye çalışırsa çalışsın kendini, bir noktada yeniden film kopuyor. İnsan bazen yaşadığı her şeyin rüya olmasını istiyor ama gerçekler görmezden gelinmeyecek kadar bedel ödetici. Hepimizin ödediği bedeller ayrı… Hepimizin bedel sonucu toparlanma dönemi farklı… Yaşadığınız ülkede, şehirde bir bedel ödemeden kazanç elde edemiyorsanız, nasıl bir çıkmazda olduğunuzu oturup bir yeniden düşünün derim. Karşılıksız iş yapan insanların sayısı artık o kadar az ki… Herhangi bir bedel istemez, çıkarsız yapar iyiliğini. “Ne olacak ki, senin varlığın yeter”…

Devamını Oku