Yazar: Melodi DALGIN

Fakirin karnını kuru ekmekle doyurduğu o günler de adım adım lüks sayılıyor… Zengin ya da fakirin belki de sofradaki tek eşit olduğu besin ekmek. Hani eskiler dermiş ya: “Ekmeğe de zam geldiyse vah halimize…” Vah edecek o kadar şeye zam geldi ki… Yaşam kalitesini iyileştirmeyi bırakın yaşamda tutunabilmek ayrı bir meziyet. Her yeni güne bambaşka zamlar ile uyanır hale geldik. Ekmek kazanmak zor… İş bulmak deseniz milyonların umudu ve serzenişi… Boğazından ekmek geçebilmesi için 2 lira vermen gerekiyor. Her gün 2 ekmek almak istesen aylık 120 lira kenara para ayırman…

Devamını Oku

Çatlayana kadar yediğin yemeğin ağırlığını yaşarken sen, dünyada bir milyara yakın insanın aç olduğu aklına bile gelmiyor. Kahvaltı sofranın fotoğrafını çekip sosyal medyanda paylaşmazsan “Bu da fakir mi ne?” yorumları ile karşılaşmaktan korkuyorsun. Kuş sütünün eksik olduğu masandan bir tabak hazırlayıp mahallendeki ya da etrafındaki insanın açlığını yatıştırmak sana zor geliyor. Arkandan atlı kovalar gibi yediğin yiyecekleri israf ediyorken, miden de yavaş yavaş iflas ediyor. Hiç “Biz öyle değiliz” deme! Büyük bir çoğunluğumuz öyleyiz… Paylaşmaya dair tüm edebi sözleri karalar durur ama gerçekte sadece kendimiz için stoklarız. Açgözlüyüz! Biz neyi…

Devamını Oku

Suyun stresi olur mu? Okuyunca tuhaf geliyor belki ama Türkiye su stresi yaşayan bir ülke… Yapılan araştırmalar ve yayımlanan raporlara göre ülkemiz bilinenin aksine su zengini değilmiş. Her şeyi bilinçli kullanmak gerekir. Özellikle temel ihtiyaçları… “Su bu, tükenmez” dediğimiz yerde başlıyor tüm sıkıntılar silsilesi. Saatlerce musluğu akıtmanın bedelini ülke olarak 10 yıl sonra ödemek durumunda kalabiliriz. Bir damlasının bile nefes kadar gerekli olduğunu iş işten geçtikten sonra anlayacağız. Bol zannediyoruz da, değil. Dünya üzerindeki mevcut tatlı su kaynakları ne zaman ihtiyaçları karşılamayacak noktaya gelir, işte o zaman su kıtlığı yüzünü…

Devamını Oku

“Şiddet ile hedefine ulaşılan zafer anlık olduğu için yenilgiye eşittir” der Mahatma Gandhi. Toplumun belirli kesimleri yenilgi saydığı yanlışı kabullenip düzeltmek istemediği için artmıyor mu şiddetin boyutu? Bir cana kıydığında zafer elde ettiğine, kendine muhtaç bıraktığında üstün kişi olduğuna inanıyor. Ahlak anlayışını iyileştirebilse gazetelerin üçüncü sayfasına manşet olmayacaktı. Müebbet hapis yemeyecek, uzaklaştırma almayacak, cezaevinde yaşattığının aynısını yaşamayacaktı! İnsanın olduğu her yerde türü fark etmeksizin şiddetin dozu artıyor. Doktora, avukata, kadına, çocuğa, hayvana fiziksel şiddet, yeri geliyor devletin memuruna sözlü şiddet… Evde koca, eşine; kadın, kocasına ekonomik şiddet uyguluyor. Aynı evi…

Devamını Oku