Kategori: ŞİİR

O’na… O her zaman bir sevgi seyyahı olarak kalacak…  Karanlığın şarkısını söylüyor kuyular Ah anlamıyor kimseyi kimsesiz kalabalıklar İntihara eğilimli bir gül biçemiyle Dalgın uykulu dinleyen sesiyle Ağzında mor menekşe kahkaha Ne burada ne ötelerde Belki dünyanın en mavi penceresinde Çiçekleri var ruhumuzun bakınca anlıyorum Kendini kendin için kendinden yarat diyorum Artık ne düş ne kedili bahçeler O ilk aşk o sevilmemiş çocuk hali Ölsem unutmam Ölsek unutmayız gözlerini Bilincin dansıdır yitirilmiş benlik Ah yok mu o kimseler içinde kimsesizlik Neden bu yılgınlık Nedir gözlerinin ardında bir boşluğu yeniden büyüten…

Devamını Oku

İmarsız binaya olur vereni Betondan çimentodan çalan adamı Rüşveti helali hoş gören âdemi Başımıza getirip evliya yaptık.   Dine siyasete alet edeni Servetini sebepsiz zenginlikten olanı İtibardan tasarruf olmaz diyeni Sırça köşklerinde padişah yaptık.   Düşme muhannetin eline düşme Üzerine atılan toprağı eşme Halkın üzerinden taklalar aşma Gören gözlerine kör demesinler Üzerine yağan kara yaz demesinler.   Yazda yaprak döken fidana döndük Bahar kahrımızı çekmiyor artık Enkazda ezilen birer cesettik  Toprak ölümüzü saymıyor artık.

Devamını Oku

Bir bebek ağladı yıkıntılar arasından, Bir feryat yükseldi dışarıdan Bir umut için çırpındıkça insanlar, Yorgun, acı içinde, Düşünemez durumda, Şeytanın muktedir olduğunu bir an olsun unuttular, Sahi? Kimdi? Nasıldı? Ne menem bir şeydi bu? Yıllar, Yüzyıllar, Ve hatta binyıllar boyu adı söylenen Ama hiç görülmeyen şey, Şimdi azıcık, Birazcık Ucundan Köşesinden Ah sanki o şey Hı? Nedir, nedir? Dilin varmıyor söylemeye Biliyorum Ama kimileri Çalıştırdı saksıyı Belli ki Anladılar.

Devamını Oku

Hayatın çırağıyız Ağlarız Hem kaybolan Hem eşikten çıkan tabut Ustası iyi, ustasından iyi Kapı yontan evlatlarız.

Devamını Oku

Işık kadar yakın Yol kadar uzaksın ancak Özlemekle yorulduğum Sevmekle güçlendiğim Bir nefes ol rüzgâra Soluyayım beyaz çiçeklerde.

Devamını Oku

Bir şiir gibi yaşanmalı şu hayat, sözcükler dans etmeli mutluluktan, ya da hüzün kendini doyasıya anlatmalı herkes fark etmeli hüznün ne olduğunu öfkenin ardından gelen küçük bir tebessümü anlatmalı halletmeli her şeyi unutturmalı.   Bir resim gibi yaşanmalı hayat, renkler ışıldamalı bakanın yüreğinde mavi sarıyla dans etmeli yeşil siyahla ya da isyan etmeli beyaza tüm renkler başkaldırmalı sonrasında beyaz bile siyahla barışmalı.   Bir roman gibi yaşanmalı hayat, coşku doldurmalı yüreklere her satırı keyifle huzur veren bir hayalle okunmalı isyanlar kitabın sayfalarından taşmalı bir nefret parçalamalı sayfalarını tek tek hırçınlığı…

Devamını Oku

Bir vaka ile olmaz yaşam Savaşla erkek Töreyle kadın Ne ok ne yay Ne mermi ne gülle Hep beraber çocuk Hep beraber deli Hep beraber yaşlı Ve belki biz gibi Sevmeli Sevilmeli Yeri geldi mi Boş vermeli Ne öteki Ne beriki Gerekirse tüm değerlerin dibi. FOTOĞRAF: CEMAL DEMİRCİOĞLU    

Devamını Oku

        Katıksız sevdaya düşünce insan İçinde bir çocuk göverir Ansızın büyüklenen adam Umudun esiri kalır Elbet atılır adım Elbet dile gelir söz Bir tomurcuğun sancısı Kalıt olur Yürür sedasız. FOTOĞRAF (ABİDİN DİNO): COŞKUN ARAL SEÇKİ: CEMAL DEMİRCİOĞLU    

Devamını Oku

        Elbet doğar gün Elbet savaşırız Elbet sevişir yürek Elbet uyanırız   Zaman keser yolu Zaman olur umutsuz Zaman sevdaya düşer Zaman uykusuz   Düş ele düşer Düş çırpınır Düş yorulur Düş dar olur   FOTOĞRAF: CEMAL DEMİRCİOĞLU    

Devamını Oku

Bir gün anlayacaksınız sokakların dokusunu, alın terinin kokusunu, insanların bazısını, çocukların hepsini neden bu kadar çok sevdiğimizi…   Bir gün anlayacaksınız kömür yüzün yapısını, kalpteki umudun ezgisini, namuslu insanın çizgisini, peynir ekmeğin ikisini neden bu kadar çok sevdiğimizi…   Bir gün anlayacaksınız aç midenin sesini, rüzgârın nefesini, uçurtmanın hevesini, eldeki gülün gayesini neden bu kadar çok sevdiğimizi…   Bir gün anlayacaksınız aydınlığın ülküsünü, âşıkların türküsünü, yıldızların çizgisini, doğan günün algısını neden bu kadar çok sevdiğimizi…   Belki bir gün…

Devamını Oku