Kategori: EDEBİYAT

Kelimelerle aramızda anlaşılması güç bir bağ oluşur zaman içinde. Çağrıştırdığı duygu belirler, kafamızdaki resmini. Aydınlıktan karanlığa doğru yol alan bir ölçek üstünde kendi derinliğini seçerken yaşanmışlıklarımıza yaslar sırtını. Kelimelere dair algımız ise ancak hissettirdiğinin aksi duygular uyandıran tecrübelerle kendini yeniler. Bugünlerde bir mekân olarak “ev” ve “ev”in halleri üzerine düşünüyorum. Çağrıştırdıklarıyla başka duygular uyandırması, kişiden kişiye değişen yansımaları, hatta aynı kişide bile farklı duyguları ortaya çıkarabilmesine rastlıyorum okumalarımda. Mekân unsuru, metinlerin kurgusu için temel unsurlardan biri. Hal böyle olunca “ev”i ana mekân olarak her metinde görüyoruz. İç mekân olarak değerlendirilen…

En sevdiği andı yağmurun yağması… Pencereden bakarken biriken sulardaki yağmur halkacıklarını tebessümle izlerdi. Nefesinden buğulanan camı defalarca siler, ara ara da gülen suratlar çizerdi. Her çocuğun olduğu gibi bir oyuncağı olmamıştı onun, içine sevip benimsediği her eşyasını koyduğu ‘İngiliz Çay Kutusu’ sanki bütün hayatıydı… En sevdiği arkadaşıyla kan kardeş olduktan sonra ellerini kesen o cam kırığını; çok erken yaşta kaybettiği babasının kullanılmış mendilini; birinci sınıftayken, sınıflarına bir dönemliğine gelen arkadaşı Ali’nin ona verdiği kurumuş denizatını… Ve ardı sıra gelen hayallerini… Sanki bütün hayatı bunlardan ibaretti. Sokaktaki her çocuk onun tuhaf…

Telaşla atıldı yataktan. Alarmı kapattıktan sonra uyuyakalmıştı. Hemen telefonunun saatine baktı: 25 dakika uyuyakalmıştı. Sınava yetişmesi gerekiyordu, otobüsü yakalamalıydı. Tuvalet ve diş fırçalaması, giyinmesi, saçlarını şöyle bir düzeltmesi… Omuz çantasını alıp ayakkabılarını giymesi, kapıyı çekip apartmanın dışına fırlaması toplamda on iki dakika sürdü. Otobüs durağı fazla uzak değildi neyse ki, koşturarak ulaştı. Telefonunun saatini kontrol etti. “Otobüs gelmek üzere olmalı” diye düşündü. Durakta bekleyen dört kişi daha vardı. Bir tanesini tanıyordu; aynı üniversitede öğrenci olmalıydı. Tanışmamışlardı ama sıkça durakta karşılaşıyorlardı. Üniversiteye bu yıl başlamış gibi bir hali vardı başlarda ama…

“Kristof Kolomb sadece Amerika’yı keşfetti. Bense çocukluğu keşfettim.” Çukurova Sanat Girişimi Çukurova Okulu’nun 2021 Mayıs ayı edebiyat programında ‘Çocuk Edebiyatı ve Yaratıcılık’ başlığında bir söyleşi yapılacağından çocuk edebiyatı üzerine okurken bir makalede rastladım Victor Hugo’nun bu cümlesine. Çocukluğun keşfi… İnsanın yaşadığı dünyayı keşfinden daha zor olmuş kendini keşfi; üstelik daha geç, belli ki. Çocuğa, yetişkin insanın küçüğü olarak bakılmış; yetişkin insana sunulandan ayrı ihtiyaçları olacağı pek düşünülmemiş uzun zaman. Jean-Jacques Rousseau’nun çocuğun doğuştan masum olduğunu, onun gelişiminin çevre etkisiyle biçimlendiğini söylemesi, çocuğa ve çocukluğa bakışı büyük ölçüde değiştirmiştir. Avrupa’da Aydınlanma…