Blog

“Bütün haklı kavgalarında dünyanın/ dövüştüm, diyebildiğim zaman/ okudum bütün kitapları, bütün şiirleri yazdım/ be topladım bütün dillerin en güzel sözlerini, sıraladım tek bir sözlükte/ bütün mayınları, bütün dikenli telleri/ ayıkladım sınırlardan/ ve bir tek zorba çıkmadı önüme./ Bu dünyada acı çeken tek bir insan yoktur, diyebildiğim zaman/ işte o zaman ölebilirim./ Toprağımda bir çığlık olur da büyür yaşama sevincim.” – Ahmet ERHAN Ne iyi huylu bir tanrı ne altın tepside sunulacak bir gelecek ne de temel hak ve özgürlükler beklemekle ya da iyi dileklerle, dualarla gelir. Çok bekledik ve beklemekle…

Google’da bir şey ararken BBC News Türkçe sayfasında, 2003 yılında başlayan Irak işgaliyle ilgili, ‘Irak Savaşı 20 yıl önce nasıl başladı, ABD ve bazı müttefikleri ülkeyi neden işgal etti?’ başlıklı bir yazıya rastladım. İşgalin nasıl başladığı, nasıl olduğu, işgale hangi ülkelerin katıldığı vb. bilgilerin yer aldığı uzunca bir yazıydı. Yazının son bölümü şöyle başlıyordu: “20 Mart 2003 sabahı, ‘Irak’a Özgürlük Operasyonu’ adı altında, 295 bin ABD ve müttefik askeri Kuveyt sınırını geçerek Irak’a girdi ve işgal başladı.” Burada, işgalin üç sözcüklük “Irak’a Özgürlük Operasyonu” ismine ve o üç sözcüğün “özgürlük”…

Eski bir arkadaş, lafın çok uzadığı, lafın uzadıkça işin geciktiği zamanlarda, işin bir ucundan tutar, ağzının kenarıyla şöyle derdi: “Bir kelle aldım, sırf çene çıktı!” Anadolu’da, herhangi bir gereklilik olmadan, öyle laf olsun torba dolsun, vakit geçsin, dostlar alışverişte görsün kaygısıyla yapılan sohbete ne derler? Çene çalmak… Her mecliste, her ortamda çok konuşana ne derler? Çenesi düşük… Her mecliste, her ortamda çok konuşmakla beraber, kendini dinletmeyi bilene ne derler? Çenesi kuvvetli… Şu halde bizim eski arkadaşın, “Bir kelle aldım, sırf çene çıktı” demesi tevekkeli değil. Adam görmüş, anlamış, çözümlemiş, adını…