Kategori: KÜLTÜR-SANAT

İnsanlık tarihini değiştiren en önemli buluşlardan birisi de matbaadır. Her ne kadar bizler matbaayı bulan kişi olarak Gutenberg ismini ezberlemiş olsak da, tarihte ilk matbaacılık tekniklerinin Çinliler tarafından kullanıldığı bilinmektedir. Çinlilerin insanlık tarihine 4 önemli buluş kazandırdığı söylenir. Bunlardan en önemlisi ve ilki kâğıttır. Diğerleri ise baskı makinesini geliştirmeleri, pusulayı ve barutu bulmalarıdır. M.S. 48-118 yılları arasında kâğıdı bulan Çinlilerin matbaayı da geliştirmiş olmaları normal karşılanabilir. Pek çok kaynağa göre 593 yılında Çinliler matbaa makinesini kullanmışlardır. Çinliler ilk matbaada ağaç oyma tekniği kullanmışlar, yine ilk basılı gazeteyi Çinliler çıkarmışlardır. Yıllar…

Timur Selçuk’un vefat haberini alınca, 80’li yıllarda deli gibi Timur Selçuk dinlediğimiz günler geldi aklıma. “Ayrılanlar İçin”… “İspanyol Meyhanesi”… “Beni Kör Kuyularda Merdivensiz Bıraktın”… “Ekonomi Tıkırında”… “Beyaz Güvercin”… Ve başkaları… * O zamanlardan bir anımı anlatayım: 1986 ya da 87 yılıydı sanırım. Haftada birkaç gün, iş çıkışında İnci Oteli’ne gidiyoruz akşamları. Piyanoda Ömür Yalçınkaya (Deli Ömür), kemanda Özcan Üstat harikalar yaratıyorlar. Genellikle şarkı istemiyoruz, ne çalarlarsa dinliyoruz; ama kalkmaya yakın Ömür’e göz atıp, “Üstat be,” diyoruz, “şu bizim ‘Ayrılanlar İçin’i çalar mısınız?”… Sağ olsunlar kırmıyorlar bizi, Timur Selçuk’un o efsane…

1970 sonrası, radyoların yaygın olup müzik setlerinin yeni yeni piyasada görülmeye başladığı yıllardı. Daha çok adına pikap denilen plakçalarlar vardı. Sonradan ortaya çıkan, adına teyp denilen kasetçalarla birlikte radyoda çıkan müzikleri kasete kaydetme olanağı doğdu, ardından kopyalama stüdyoları kanalıyla daha iyi ses kalitesi ile plaklardan kasetlere korsan kayıtlar yapılmaya başlandı. Yaşımın verdiği duygusallık, doğamdan gelen estetik anlayışım ve müzik kulağım beni sürekli en kaliteli ezgileri seçmeye yöneltiyordu. O’nun bütün müziklerinin kaydını yaptırmıştım. Müziğe olan eğilimim nedeniyle önce akordeon, kısa bir süre sonra da gitar çalmaya başladım. Her dinlediğimde beni çok…

Dünya genelinde yaşanan koronavirüs salgını sonucunda, ülkemizde de birçok ülkede olduğu gibi tiyatrolar kapatılmış bulunuyor. Bu salgının oluşturduğu ekonomik darboğaz durumunda tiyatrocuların bazı temsilcileri öncelikli olarak Kültür ve Turizm Bakanı ile bir görüşme gerçekleştirdiler ve kendileri için de devletten bazı ekonomik paket sözü aldılar. Paketleri alıp alamadıklarını ise henüz bilmiyoruz. Çünkü halkına maske dağıtamayan, yanında olmayana para aktarmayan devletin çok sevdiği (!) tiyatrocular için bir paket açıklaması, işveren paketlerinin arasında unutulmuş olabilir ki bu da kimse için bir sorun teşkil etmez. Bu görüşmenin sonucundan söz olarak istediğini alan fakat eylemde…

Ülkemizde ilk koronavirüs vakasının görülmesinden bu yana 1 ay geçti. Sağlık Bakanlığı’nın “Herkes kendi OHAL’ini ilan etsin, karantinasını oluştursun” dediğinden bu yana da ilk kez geçen hafta sonu 30 büyükşehir ve riskli bulunan Zonguldak’ta sokağa çıkma yasağı uygulandı. Sokağa çıkma yasağının olduğu cumartesi günü içi içine sığmayan sıcakkanlı insanlar memleketi Adana’da 17.00’dan itibaren gökyüzü rengârenk uçurtmalarla gönendi. Önceki günlerde de uçurtmalar gökyüzünde salınmış mıydı, bilmiyorum; dikkat etmemiştim. Adana, bir güzel kent. Damdan bol ne var Adana’da? Çok katlı apartmanların damları, tek katlı, birkaç katlı evlerin damları… Biz çıkamasak da uçurtmalar…

11 Ocak 2020, şair-yazar ve sinema eleştirmeni olan Onat Kutlar’ın ölümünün 25’inci yıldönümüydü. Onat Kutlar, 30 Aralık 1994’te Taksim’deki The Marmara Oteli’nin pastanesine konulan bombanın patlaması sonucu yaralanmış, 11 gün sonra, 11 Ocak 1995’te aramızdan ayrılmıştı. Aynı saldırıda, arkeolog Yasemin Cebenoyan ise olay yerinde yaşamını yitirmişti. Her yıl 11 Ocak geldiğinde içimi derin bir hüzün kaplıyor ve “Şimdi sessiz duruyoruz kıyısında bir düşüncenin/ unutmamak için çünkü unutuşun kolay ülkesindeyiz/ ölü balıklar geçiyor kırışık bir deniz sofrasından/ ve ellerinde fenerlerle benim arkadaşlarım/ durmadan düşünüyorum ne kadar çok öldük yaşamak için” dizeleriyle…