Kategori: KÜLTÜR-SANAT

Konu resim sanatı olunca, Türk milleti olarak maalesef uluslararası üne kavuşmuş çok sayıda sanatçı çıkarabildiğimiz söylenemez. Abidin Dino ve Fikret Mualla bu alanda istisnadır. Bu iki isim dışında, özellikle Geç Osmanlı ve Erken Cumhuriyet dönemleri ressamlarımız genelde oryantalist akımda ve birbirine benzeyen eserler üretmişlerdir. Fakat bu oryantalistler arasında bir isim vardır ki en ünlü eseri ‘Kaplumbağa Terbiyecisi’ ile beni her zaman düşündürmüştür. Tabii ki Osman Hamdi Bey… ‘Kaplumbağa Terbiyecisi’, Osman Hamdi Bey’in alametifarikasıdır. Ünü ülke sınırlarını aşmış eseridir ve Ayasofya gibi, Peri Bacaları gibi bu toprakların bir sembolü haline gelmiştir.…

“Duvarı yıkmaya gücüm yetmiyorsa kendimi parçalayacak değilim elbette ama önümde duvar var diye de boyun eğmeyi kabullenemem.” – Fyodor Dostoyevski, ‘Yer Altından Notlar’ Kendimizle yüzleşmenin o derin ve sancılarla dolu korkusu… Bu korkunun üstüne gidebilmek, korkuların bertaraf edildiği yerde kendimizi, kendi benliğini bulabilmek çok azımızın başarabildiği, hatta cesaret edebildiği bir duygudur. Çünkü çoğumuz; karanlıklarımızla, siyahlarımızla, yer altında sakladıklarımızla ya da yaşamımızın tavan arasına saklayıp sıkı sıkı kilitlediklerimizle, en şeffaf halimizle yüzleşmek yerine onları yok saymayı yeğleriz… 2023 yılını karşıladığımız geceden bir gece önce ‘Kemikler ve Her Şey’ filmini izledim, film…

“Sevilmek mi istersin? Sakın sapma/ Şu anda gittiğin yoldan ayrılma!/ Şimdi neysen olduğun gibi ol da/ Olmadığın hiçbir şeye kapılma!” – Edgar Allan Poe, Şiirler Farklı ağaçların meyveleri tatlıdır ama kimse onların tadına bakmak istemez; çünkü farklı olana büyük bir ön yargı ile yaklaşılır ve bu ön yargılar silsilesi kulaktan kulağa, kalpten kalbe, yaşamdan yaşama büyüyerek, sapkınlaşarak, karanlıklaşarak yayılır… Görünenin ve bilinenin daha da ötesindekini görmek, kimsenin fark etmediği detayların içinde yüzmek, gerçek dünyanın en sıra dışı ve bir o kadar da olağan yansıması olan fantastik evrenlerde, ütopyalarda yaşamak, o…

Ekonomik kriz ne kadar büyükse, toplumsal moral o kadar düşük olur. Ekonomik krizin Chicago’yu vurduğu yıllarda karnabahar ticareti durma noktasına gelmiştir. Önde gelen karnabahar tüccarları, işlerin yeniden nasıl canlandırılabileceğini tartışırken manavlar bile yavaş yavaş satışları tekrar canlandırmak için her yolu denemektedir. Tüccarlar, acımasız gangster Arturo Ui’nin karnabahar işine girmesinin engellenmesi gerektiği konusunda hemfikirdirler. Saygın ama yaşlanan politikacı Dogsborough, bir entrikanın yardımıyla şehirden borç almaya ikna edilir. Saygıdeğer politikacı Dogsborough kamu parasıyla onlara yardım ederken kendine sunulan hisseler yardımıyla kendini de zenginleştirmiştir. Skandal patlamak üzeredir ve Dogsborough, yolsuzluğa teslim olur. Yargılanmaktadır…

“Bence sevmeyi hepimizden daha iyi biliyorsun. Zaten bu yüzden canın daha çok acıyor.” – Fleabag “İyiyim”… Bu sihirli cümle çoğumuz için birçok zaman bir çıkış kapısı ya da bir kaçış mekanizması oluşturuyor. Derinlerde bir yerde büyük acılar, sancı dolu hüzünler taşımamıza, hissetmemize rağmen bunu kimseye göstermemek için iyi olmanın kurtarıcılığına sığınıyoruz ama şunu hep unutuyoruz: Bir çiçek, bir toprağa ait değilse orada ne kadar süre tutunabilir ya da açabilir? İşte asla bize ait olmayan duygular da bizim bedenimizde ve ruhumuzda çok zor tutunur ya da tutunmaya çalışır ama asla tam…

“Deyiş odur ki bir Targaryen doğduğunda tanrılar yazı tura atar ve tüm dünya sonucu görmek için nefesini tutar. Ya delilik hükmeder ya da dâhilik…” – George R. R. Martin, ‘Ateş ve Kan’ Her birimiz, bize yaşadığımız dünyadan çok daha iyi gelecek, kendimizi olduğumuzdan çok daha güçlü hissettirecek bambaşka dünyaların, yaşamların hayalini kurarız. Pes etmemeyi, zayıf olmamayı, sevdiğimiz şeyler uğruna sonuna kadar savaşmayı, mücadele etmeyi isteriz. Geyik ile aslanın savaşında ürkek geyik olarak anılmaktansa, ormanın mutlak hâkimi aslanın tarafında olmak isteriz. Bazen de daha erişilmez, ulaşılmaz olana gider aklımız ve o…