Kategori: POLİTİKA

Seçim yaklaşıyor ve deprem gündemi ikinci plana düşmüş gibi, üzülerek söylüyorum. Yitirdiğimiz 50 bine yakın insanın kırkı daha yeni çıkmışken siyasetçilerin bazıları çoktan normalleşmiş. Normalleşmek şu an için anormal; çünkü hâlâ enkaz var. Ve o enkazda cansız bedenler… Yağmur yağıyor, sel oluyor ve o cenazeler ıslanıyor. Deprem bölgesinde devam eden yoğun yağışlar sel afetini de beraberinde getirdi. Sanki yanan yüreklere su serpsin diye de öyle olmadı işte! Yine yanlış yerlere yapılan binalar depremden değil bu kez selden zarar gördü. Dere yatağına yapılan kavşaklar, yollar, binalar! Şehir plancıları mı dinlenmedi, yoksa…

Leyla Erbil, ‘Tuhaf Bir Kadın’ adlı romanında Ahmet Kaptan’ı yavaş yavaş delirtir… Yavaş yavaş öldürür… “Suphi’yi kim öldürdü?” diye sıkça soran Ahmet Kaptan, ölmeden önce, hayatı boyunca tanık olduklarını ve duyduklarını hatırlar, defalarca şöyle der: “Helal olmasın!” Bizler, hepimiz, koca bir ülke, depremden beri öyleyiz. “Bizi kim öldürdü?” diye soruyoruz. Bizi kim öldürdü? Bizi kim? Ne diyordu Ahmet Kaptan: “Helal olmasın!” * * * Enkaz altında kalmış, saatlerce yardım beklemiş, enkazın altından babasına sesli mesaj atmış, sonra ölmüş bir kız çocuğunun sesini dinletti babası. Hangimiz o babanın konuşmasını sonuna kadar…

Efsane dizi ‘Game Of Thrones’ (Taht Oyunları), ejderhaların kol gezdiği fantastik bir dünyadaki taht kavgalarını anlatır. Dizi fantastiktir ama anlattığı konular, güç çatışmaları, çıkar ilişkileri, ihanetler ve dedikodular son derece tanıdık, son derece bizdendir. Belki de bu diziye insanlık olarak bu kadar bağlanmamızın sebebi budur. ‘Game Of Thrones’un sekizinci ve son sezonunda, taht kavgalarının zirvesinde hikâye ilginç bir yöne doğru ilerler. “Ak Gezenler” adlı yaşayan ölülerden oluşan bir ordu, ilk sezondan beri güçlenmektedir. Bu ordu Yedi Krallık’ın kapılarına dayanınca; Stark, Targaryen vb. birbirine düşman haneler ülkeyi korumak için kenetlenir. Kısa…

Acının üzerinden bir ay geçti… Saatler geçti, haftalar geçti ama enkazda sevdiğinden hatıra arayanın umudu geçmedi… Bir ay su gibi korkuyla dolu dolu geçti de içilen su bile boğazda düğümlendi… Kimse mutlu olamıyor, gülse bile hep buruk. Gündem sadece deprem! Zaten deprem olmalı… Deprem etkisi yaratacak siyasi gelişmeler olsa bile ülkenin meşgul olması gereken binlerce enkaz, ölü ve kaygılı bir gelecek inşası var… ‘Kaygılı bir gelecek inşası’… Böyle kaygılı yazmamın sebebi ise şu: Türkiye’nin depremi kabul etmesiyle yüzleşmesinin hep ağır oluşu… Asrın felaketinde binlerce insanımız hâlâ yaşıyor olabilirdi, asıl işlerini…

Akşener’in 6’lı Masa’dan ayrılıp birkaç gün içinde geri dönmesiyle Demirel’in hepimizin bildiği o sözünü son birkaç gün fiilen izledik: “Dün dündür, bugün bugün…” Pek çoğumuz, “Madem geri dönecekti, neden ayrıldı?” diye sorabilir. Soran herkes haklıdır ve bu soru cevaplanmalıdır da! Cevaplanmalıdır çünkü “Siyasette her şey olur” diyerek ülkemizin son 20 senede ne durumlara getirildiğini çok net gördük. Örneğin Perinçek, Soylu veya Kurtulmuş’un Erdoğan aleyhine demediği kalmamışken, nasıl döndüklerine ve taraf değiştirdiklerine hepimiz şaşkınlıkla tanık olduk. Benzer durumu yandaş gazeteciler arasında ve en son Hulki Cevizoğlu söylemlerinde de gördük. Dış politikada…

Birilerinin her fırsatta kötülediği ‘Eski Türkiye’de, seçim barajını geçen her siyasi parti kendi oy oranına göre milletvekili çıkarırdı. Sistem böyleydi. Siyasi partiler arasında seçime dönük bir ittifak kurulmasını yasalar engelliyordu. 2017 referandumu ile bu kural değişti. 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçimi’nde AKP ve MHP, Cumhur İttifakı’nı kurunca, Erdoğan’ın adaylığını desteklemeyen CHP, İyi Parti, Demokrat Parti ve Saadet Partisi bir araya gelip Millet İttifakı’nı kurdu. 2018’de Millet İttifakı’nın Cumhurbaşkanı Adayı Muharrem İnce kazanamadı. Seçim gecesi adeta ortadan kaybolan İnce, sonuçlara ilişkin yalnızca “Adam kazandı” yorumunu yaptı. Zaten hemen ardından CHP ve Kılıçdaroğlu hakkında…