Kategori: POLİTİKA

Hayatta hiçbir konuda fanatizmi sevmiyorum. İnsanın herhangi bir konudaki sevgi ve beğenisini ölümüne yaşaması ve başkalarına zarar verecek şekilde savunması bana hep çok saçma gelmiştir. Türkiye’de futbolun da bu mantıkta taraftarlarının oluşu belki beni bu spordan hep uzak tuttu. Önceki gün akşam ilk defa, oynanmayan bir maç; doğrusundan ayrılmayan ve konu ‘Atatürk’ olunca birbirine kenetlenen futbol taraftarıyla, çizgisinden sapmayan futbolcuları ve her ne olursa olsun omurgalı, dimdik duruşuyla Türkiye’nin gerektiği anda her ülkeye meydan okuyabileceğini gösteren kulüp yöneticileriyle beni ve birçoğumuzu çok mutlu etti. En son, filenin yıldızları; kendilerini eleştiren…

Vatandaşın gözünde devletin güvenirliğini sarsmak ve kaos ortamı yaratmak için terör örgütleri son günlerde durmadan saldırıyor. 10’un üzerinde askerimiz şehadet şerbeti içti ve geride onlarca yarım hayatlar bıraktı… Şehitlerimizin ailelerinin gözünden akan bir damla yaş bu ateşi söndürmeli ya da bu yaşı akıtanların da dünyaları başlarına yıkılmalı. Yeni doğmuş bebeklerin o ufacık pamuk elleri babalarının naaşına uzanmayacak ve onunla hiç tanışamayacak. Büyüdüğünde ise “Benim babam bu vatan ve bizim için şehit oldu” diyecek… Türkiye’de kanlı terör olayları 1984 yılı itibariyle başlamış ve 40 bin ila 100 bin can kaybı olmuş.…

The Economist dergisi, 2024’te “dünyanın geleceğine” ilişkin yeni bir kapak ile komplo teorisyenlerine yeni malzemeler sunarak yeni yıla ilişkin tartışmaları zenginleştirecek gibi görünüyor. Öncelikle, The Economist dergisini tanıyalım. The Economist, İngiltere’de yayınlanan haftalık bir dergidir. İlk sayısı 1843’te yayınlanan derginin 180 yıllık bir geçmişi bulunuyor. Derginin yeni yıl sayılarında geleceğe ilişkin öngörülerin olduğu görseller bulunuyor ve bu görsellerdeki mesajları çözmek için ciddi yayınlar yapılıyor. The Economist dergisini önemli kılan, yalnızca uzun bir geçmişi olması değil, sahibinin çok tanınmış bir sima olmasıdır: Rothschild ailesi. Rothschild ailesi, çok sayıdaki komplo teorisine konu…

Acının dili olmaz ama ırkı oluyormuş… Dünya bunu gösterdi. Kuvözdeki bebekler bir bir ölüme terk edilirken kimileri gözünü kırpmadan izledi bu soykırımı. Her 6 dakikada bir bebeği dünyanın birçok ülkesi el birliğiyle öldürdü! Ölümlerin durmasını isteyen ülkeler, başta biz samimiyetsiz ilan edildik, işe bak! Masum sabilerden bizim çıkarımız da yok herhangi bir kaybımız da. Ama biz insanız yahu! Ölen çocuğunun kalkmasını bekleyen annenin kederi bizim kederimiz oluyor, bebeklerin haykırışları duvardan duvara çarpıp tam yüreğimizden vuruyor. Dört gün ateşkes ilan edildi… On binlerce masum insan öldükten sonra! Oradaki gaz için insanların…

Politize olmaya yeni yeni başladığım 19 yaşımda gördüğüm, gözümün önünden uzun süre gitmeyen travmatik bir görüntü var… Sene 2007… Sokağın köşesinde yüzüstü yatan bir erkeğin cansız bedeni. Üzerine beyaz bir örtü örtülmüş. Örtü uçmasın diye köşelerine kaldırım taşlarından ağırlıklar konulmuş. Örtü, cansız bedenin tamamını saklamaya yetmemiş. Adamın ayakları örtünün dışına çıkıyor. İki ayağı da içe doğru dönük. Belli ki hazırlıksız yakalanmış ölüme. Ayakkabılarından birinin altı delik. Cansız bedenin Agos Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Hrant Dink’e ait olduğunu öğreniyorum. Hrant Dink kimdir, necidir, doğrusu o sıralar bilmiyorum. Ama bu ismi unutacağımı,…

Bay Kemal devri kapandı, Bay Özgür devri başladı. Peki, ya Bay Ekrem? O işin neresinde? Tam merkezinde… Bay Ekrem, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Başkanı olmanın gücünü de kullanıp CHP’nin İstanbul seçimlerinde istediğini aldı, İstanbul İl Başkanını yanına alıp pozu verdi. “Çekin arkadaşlar!” Arkadaşlar çekti. Mesaj yerine ulaştı. Vatandaş baktı, “Hı,” dedi, “demek ki İstanbul İl Başkanı aslında Bay Ekrem.” Bay Ekrem, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Başkanı olmanın gücünü kullanıp CHP’ye genel başkan adayı bile çıkardı. “Yürü be Özgür” dedi. Bay Özgür yürüdü. Bay Ekrem, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Başkanı olmanın gücünü kullanıp CHP’nin…

Mustafa Kemal, Adana’yla ilk kez Çanakkale Savaşı’nda tanıştı. Savaşa Adana’dan katılan askerlerin gözü daha bir karaydı. Sıcakkanlılardı, dobra ve yiğittiler. Bir de Adana sözünü yaralı çadırlarında duyuyordu. Zira Çanakkale Savaşı’nda tüm yaralıların sargı bezi ve pamuğu Osmanlı’nın tek sanayi şehri olan, iplik ve bez fabrikalarıyla dolu Adana’dan geliyordu. Mustafa Kemal, Adana’ya ilk kez Yıldırım Orduları Komutanlığı’nı devralmak üzere “Tümgeneral” olarak 31 Ekim 1918 tarihinde geldi. “Cumhurbaşkanı” olarak son gelişi ise 24 Mayıs 1938’de “Şahsi meselem” dediği Hatay içindi. “Tümgeneral”, “Büyük Millet Meclisi Başkanı” ve “Cumhurbaşkanı” olarak tam 9 kez Adana’yı…