BİZİM BÜYÜK ÇARESİZLİĞİMİZ / ÖLÜM
– ADANA –
“Ölümdür yaşanan tek başına/ aşk iki kişiliktir.”
Koca bir yalan… Şairlerin sayısız yalanlarından bir tanesi… Kim demiş yalnız ölür insan diye? İnsan tek başına ölmez, sevdiklerini de öldürür giderken. Onların sesini, soluğunu, gözünün rengini de alıp götürür son nefesiyle. Kalbini, aklını, zihnini de gömer toprağa kendisiyle birlikte. Hayır, ben ölümün tek kişilik olduğuna inananlardan değilim.
“Ölen öldüğünü bilmez, ölüm kalanlar içindir.”
Ölüm tam bir çıkmaz sokak… Çıkış yok, yol yok, anahtar yok… Tam bir çaresizlik…
Şükrü Erbaş’ın şu dizeleri nasıl da kanatır yüreğimizi!
“İçimizde dünyadan yapılmış bir keder/ bizi yaşamakla cezalandırmış bir tanrı/ gömdük kendimizi geliyoruz.”
Nereden baksanız büyük bir acizlik, elin kolun bağlı kalışı, yapacak hiçbir şeyin olmaması…
Gelelim şairin ikinci tezine:
“Aşk iki kişiliktir.”
Her ne kadar çok sevdiğim Nâzım Hikmet, “Sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı?” dese de; evet, elmanın da seni sevmesi şarttır aşk için. Aşkın da, sevginin de, merhametin de, arkadaşlığın da tek taraflı olanı daima tek kişilik bir trajedidir. İnsanı yaralar, acıtır. Çölde bir serap peşinden gidip yakıcı güneşin altında kavrulmak bile daha anlamlı bir aldanıştır. Çünkü bir umudu barındırır. Peki, bir varmış bir yokmuş üzerine kurulu şu âlemde böylesi aldanışlara gerek var mıdır? Hem dünyanın en güzel duygusunu neden tek başına yaşasın ki insan? Ölüm nasıl azaltıyorsa, yok ediyorsa kişiyi; aşk da öylesine çoğaltıyor, var ediyor, iyileştiriyor.
Divan şairleri sevgilinin verdiği cefayı kutsallaştırır. Onun karşılıksız aşkının verdiği acıyla kendisini de yüceltir. Fuzuli şöyle seslenir:
“Aşk derdiyle hoşem, el çek ilacımdan tabip/ kılma derman kim helakim zehr-i dermanındadır.” (Ben aşkın bana verdiği dertle iyiyim tabip, asıl senin derman olsun diye vereceğin ilaç benim için zehirdir.)
Her ne kadar büyük bir Fuzuli hayranı olsam da bu muhteşem dizelerle de aynı hissi paylaşmıyorum. Aşk karşılıklı olmalı, insan kendine bu haksızlığı yapmamalı.
Ölümlerin çok uzakta; aşkın, sevginin ve arkadaşlığın hayatımızın tam ortasında olması dileğiyle…
