SEVGİLİ KENTİMİN MUTLU EVLERİ
-ADANA-
Evin yaydığı mutluluğu ta sokağın başındayken hissediyorum.
Gelip önünde duruyorum.
Tam fotoğraflarken “Sarayda yaşayanların mutluluğu bu evde yaşayanlarınkinden büyük müdür acaba?” diye sorup “Hiç sanmıyorum” diye yanıtlıyor ve deklanşöre basıyorum.
Mini minnacık bir ev.
Ve minnacık bir balkon.
Ve balkonda bir sandalye.
Biraz sonra balkon kapısı açılıyor, mutlu evin mutlu babası bir elinde çay bardağı, diğerinde gazetesi gelip oturuyor.
Mutlu anne mutfakta… Akşam için Cemal Efendi’nin çok sevdiği mahlûta çorbasını yapıyor.
Cemal Efendi, çayını yudumlarken memleket havadisleri okuyor.
Ve her yudumda bir ah çekerek…
Ve her yudumda “Ne olacak bu memleketin hali?” diye dertlenerek…
Gelen geçen ahbabına da selam vermeyi ihmal etmiyor.
Öylesine alçak ki balkon, nerdeyse uzanıp ellerini sıkacak.
Ülkenin dertleri bitecek gibi değil.
Ama çayı bitiyor Cemal Efendi’nin
Kalkıp içeri giriyor.
________________________________
Not: Fotoğraf / Adana, Sucuzade Mahallesi