ÇANAKKALE BOĞAZI
-ÇANAKKALE-
Çanakkale Boğazı’na bakıyorum
Akşam gün batımı
Kızıl bir ufuk
İçim buruk
Yine yalnızım
Sevenim var mı?
Hiç bilmiyorum
Düşünemiyorum böyle bir anda
Yalnızlığım çoğalıyor
Devleşiyor her anımda
Kendim oluyor en iyi dostum
Yoldaşlığım yine kendi kendime
Yalnızlığım çok koymuyor diğer zamanlarda
Ama şimdi neden böyleyim
Neden böyle hissediyorum
Tam da böyle bir anda
Beni romantik duygular kaplıyor
Âşık olurum böyle zamanlarda
Gözleri sevgiyle ışıldayan bir kadına
Hislerimi bölüşerek şiir yazmak isterim adına
Bu duygularımı hatırlıyorum belki
Böyle bir anda…
Tenine dokunduğumda dünyamı değiştiren sevgileri özlüyorum
Ya da gözlerinin derinliklerinde yüreğimin bağlandığını hissettiğim kadınları
Tebessümünü hatırlıyorum kimilerinin
Özlemle geçirilmiş günlerimi
Kendimi değerli hissettiren bekleyişlerini benim yokluğumda
Akşam gittikçe siliyor ufkun kızıllıklarını
Ben halen romantiğim
Halen açlığım depreşiyor sevgiye
Ruhsuz yaşadığım anlardan intikam alırcasına özlüyorum sevgiyi
Yeniden âşık olmak istiyorum delicesine
Yeniden bağlanmak istiyorum
Hiç bitmemecesine
Olası tüm nefretlerden arınmış
Ve huzur veren
Yüreği sevgi dolu birisine
Sevmeye değer
Beni yine eskisi gibi
Yokluğumda özlemle bekleyen bir kadına…
