BİR ŞEHİR YÜREĞİNİ TUTTU: FERDİ ZEYREK’İ UĞURLUYORUZ
-İSTANBUL-
Bazı vedalar kelimelere sığmaz.
Bazı kayıplar, sadece bir insanı değil; bir dönemi, bir umudu, bir yürek atışını beraberinde götürür.
Ferdi Zeyrek…
Manisa artık bu adı bir caddenin köşesinde değil, bir duanın içinde fısıldayacak.
9 Haziran 2025 günü saat 17.05’te, Manisa Celal Bayar Üniversitesi Hastanesi’nde duran bir kalp, sadece bir insanın değil, bir kentin yüreği gibiydi.
3 gün boyunca tutunduğu hayata, sevdiklerine, halkına veda etmek zorunda kaldı.
Bir cuma akşamı, evinin havuzunun makine dairesinde yaşanan talihsiz elektrik kazasıyla başladı her şey. Ve sonra bekleyiş… Umut, endişe, dua…
Ama olmadı.
Manisa Büyükşehir Belediye Başkanı Ferdi Zeyrek artık aramızda değil.
Ama onu anlatmaya sadece son gününden başlamak haksızlık olur.
Çünkü Ferdi Zeyrek, bu şehri sadece yöneten biri değildi. O, bu şehri yaşayan, bu şehirde büyüyen, bu şehir için ter döken bir halk çocuğuydu.
* * *
1977’de Manisa’da doğdu. Mimarlık eğitimi aldı. Ama belki de asıl mesleği “insan mühendisliği”ydi.
İnsan biriktirdi. Güven kazandı.
2003 yılında Nurcan Zeyrek ile evlendi. Hayatının en büyük zenginliğini evinde buldu: 3 güzel kız çocuğu…
Siyasete de böyle bir yürekle girdi.
Meclis üyeliği yaptı.
2019’da büyükşehir aday adayı oldu, ama sıra ona gelmedi.
Pes etmedi.
2023’te CHP Manisa İl Başkanı olarak yeniden halkın içine yürüdü.
Ve 2024’te…
Tarihi bir ana imza attı.
CHP, tam 74 yıl sonra, onun önderliğinde Manisa’yı kazandı.
Bu zafer sadece bir siyasi sonuç değildi.
Bu zafer, yılmadan çalışanların, halkla gönül bağı kuranların, kibir yerine samimiyeti seçenlerin zaferiydi.
* * *
Göreve gelir gelmez dosyaların arasında kaybolmadı.
Şehzadeler’den Yunusemre’ye, Alaşehir’den Soma’ya kadar her yere dokunmaya başladı.
Üreticiye, esnafa, gençlere, yaşlılara…
Ama en çok da “biz” duygusuna…
Halkın başkanı oldu.
Bir mahalle toplantısında çocuğun başını okşarken gösterdiği şefkat, kürsüdeki cümlelerinden daha etkiliydi.
Ferdi Zeyrek’in ardından sadece siyasi yol arkadaşları değil, bir minibüs şoförü, bir lise öğrencisi, bir pazarcı kadın, bir çay ocağı çalışanı da ağladı, ağlıyor.
Çünkü o herkesin dilini bilen biriydi.
Her kesimden insana aynı mesafede, aynı sıcaklıkta, aynı tevazuda yaklaştı.
Kısa süren başkanlık döneminde bile, Manisa bir ferahlık hissetti.
* * *
Şimdi ardında; tamamlanmamış projeler, yarım kalmış sözler, ama dolup taşmış bir vefa var.
Ve bu vefanın içinde biz varız.
Dualarımızla, gözyaşlarımızla, minnetimizle…
Bir şehrin tarihinde bazı insanlar vardır, heykel yapılmasa da halkın kalbinde dikilir.
Ferdi Zeyrek işte öyle biriydi.
Yarına miras bıraktığı şey, bir bina, bir kaldırım, bir park değil sadece…
Bir inanç: “Temiz, dürüst ve halkla omuz omuza siyaset mümkündür.”
* * *
Belki artık sabahları belediye binasının ışıkları onunla yanmayacak.
Ama bu şehir, her sabah onun adıyla uyanacak:
“Ferdi Başkan şöyle demişti…”
“Ferdi Başkan olsaydı bunu yapmazdı…”
“Ferdi Başkan, hatırla, nasıl gülümserdi…”
Artık bir çınar eksik bu şehirde…
Ama onun gölgesinde büyüyen umutlar, yaşamaya devam edecek.
