ŞİİR 

ÇÖL ISSIZLIĞI

Çöl ıssızlığında bir yaşamı adımlarken

üstüme üstüme dikilmiş dikey kentlerinizde

yalnızlığımı kutsuyorum.

Kutsuyorum yalnızlığımı

ayaklarıma dek bulaşan çirkefli bir yaşamın

atıklarından arınırken…

Çocuk kadınların çığlıklarından yorulmuş duygularım.

Aşkı örseleyip sevgilerden kaçan cinselliğinizden,

erkek cennetinizden,

doyumsuz düşlerinizden,

iktidarınızdan,

iktidarsızlığınızdan,

eril bakışlı kadınlarınızdan,

yoksulluğunuzdan,

yoksunluğunuzdan…

cehennemî savaşlar yaratma çabanızdan…

adımlıyorum kendi çölümü.

Vahalar bulma umutsuzluğundayım.

Bilicinin kehaneti gerçekleşmedi henüz.

Sürgün edilmiş başka adımlarda çoğalmayı umuyorum.

Adımlar ki ne çok…

Sıcağımdan, soğuğumdan,

taş baskılı haykırışlardan

su üstünde kayan yazılardan

çocuklardan,

kırk parça kırılmış aynalardan

uğursuz kaynamalardan

sesi kısılmış çığlıklardan… medet umuyorum.

Bu yazıya yorum yapamıyorsanız
lütfen Facebook hesabınıza giriş yapınız

Benzer yazılar