UNUTMAYACAĞIM!
-AYDIN-
Arama kurtarma ekibindekileri enkazdaki sahibinin olduğu yere götürmek için ayakları altında dolanan kediyi…
Gözlüklerini kaybedenlere bedava gözlük dağıtan gözlükçüleri…
Enkazdan çıkan Çiçek Sepeti notunu: “Özür dilerim, sevgilim, beni affet!”
Ekmek verilen köpeğin enkazı patileriyle kazıp ekmeği enkaz altındaki sahibine vermeye çalışmasını…
Yıkılan duvarda sapasağlam duran Atatürk fotoğrafını…
Enkazdan çıkarılan insanlara sevinenlerin dillerine takılanları…
Eğitimin en gerektiği zamanda, ilk başta elimizden alınmasını…
Dört trans depremzedenin araçlara alınmamasını…
Alman kurtarma ekibinin iki kelime de olsa Türkçe öğrenme çabasını…
Sadece 256 kişinin yaşadığı Samos’un Agathonisi köyünden bir kamyonet dolusu çıkan yardımı…
Kravatı olmadığı için “Sayın” denmeyen, yardım etmeye çalışan insanları…
1999’dan beri onca zaman ders alamadığımızı…
Ders almayı bir türlü beceremediğimizi…
Hiç tanımadığı insanlara evini açan ötekileri ve öteki olduğunu hissettirmeyenleri…
Meksika’dan gelen o siyah kurtarma köpeğini…
Bir cadde boyunca esnafın tüm haftalık gelirini bağışlamasını…
Bir düvesini satan, bir yorganını sırtında taşıyan, evindeki sobasını taşıyan o muhteşem kadınları…
En sevdiği oyuncaklarını, en sevdiği montlarını ve en sevdiği şekerlerini depremdeki çocuklarla paylaşan minikleri…
Enkazın altından gülümseyerek çıkan insanları…
Günler, saatler, dakikalara rağmen yaşamaya sevdalı yürekleri…
Canhıraş, uykusuz, tüm yüreğiyle sadece yardım etmek isteyen o güzel yürekleri…
Unutmayacağım!
Türk milletinin ve tüm dünyanın azmini de hep hatırlayacağım!
