YAŞAM 

ANNELERİN SAVUNMA REFLEKSİ

Genellikle annelerde gördüğüm bir davranış var:

Çocuklarını ya da sevdiği insanları savunma refleksi.

O insanlarla ilgili olarak kendilerine herhangi bir şey söylendiğinde ya da bir sohbet ortamında öylesine bile olsa konuşulduğunda bu refleks hemen devreye giriyor ve savunma başlıyor:

Tamam, yaptığı yanlış ama onun da haklı sebepleri var…

Aslında onu demek istememiştir…

Şundan dolayı öyle davranıyor…

Öyle bir şey söylemez o…

Bugünlerde kafası biraz dağınık, o yüzden…

Bu örnekler çoğaltılabilir. Genetik kodlamayla mıdır yoksa öğrenilerek midir bilmem ama bu davranış şekli olduğu gibi çocuklara da geçiyor. Ancak küçük (ya da büyük) bir farkla! Çocuklar, hangi yaşta olurlarsa olsunlar annelerinden aldıkları bu savunma refleksini kendileri için kullanıyorlar.

Küçük yaşlardayken bir öğretmeni ona yanlış bulduğu bir davranışını söyleyip değiştirmesini istediğinde “Öğretmen bana taktı!” diyebiliyor…

Kusurlarını, çevresindeki birçok insanın rahatsız olduğu davranışlarını yanlış olarak görmeyebiliyor…

Bir arkadaşı onu eleştirdiğinde “Sana katılmıyorum” diye başlayıp ardından çok uzun savunmalara, hatta arkadaşlığı bitirmeye kadar giden karşı saldırılara geçebiliyor…

Kendini daha iyi tanımak, yanlış davranışlarını görüp düzeltmek için alıp okuduğu kitaplarda anlatılan hemen hiçbir hatanın kendinde olmadığını, varsa da kendinin haklı birçok sebebi olduğunu düşünebiliyor…

Bir uzmandan profesyonel yardım alması önerildiğinde uzmanlara inanıp güvenmediğini, onların teşhislerinin de tavsiyelerinin de yanlışlarla dolu olduğunu söyleyebiliyor…

Hepsinden önemlisi, çevresindeki insanların yanlış bulduğu ve eleştirdiği davranışlarının kendinin karakteri olduğuna inanabiliyor…

* * *

Bu savunma mekanizmasının sebebini çok merak ediyorum.

Hatalarla yüzleşmekten korkmak mıdır? Hataları görüp onları düzeltme gerekliliğini göze alamamak mıdır? Kendini de çevresini de rahatsız etse bile alışageldiği ve başka türlüsünü de bilmediği yaşam tarzının dışarısına çıkmaktan korkması mıdır?

Bunların hepsi midir ya da bambaşka sebepler midir?

Bilmiyorum.

* * *

Sebebi şudur” diyemem ama şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki bu davranış şekli az ya da çok hepimizde var.

Soru –sorun mu demem gerekir yoksa– şu:

Bu yanlış davranış şekli kendimizin ve çevremizin hayatını nasıl etkiliyor?

Ne dersiniz, sizce nasıl etkiliyor?

Bu yazıya yorum yapamıyorsanızlütfen Facebook hesabınıza giriş yapınız
Paylaş:

Benzer yazılar