Kategori: TOPLUM

Çocuk olmak vardı… Sırt çantan omzunda… Dünyanın yükünü çekmeye başlamadığı zamanlar çocukluğudur insanların çoğunun… İstisnai çocukluklar da var. Ufacık yaştan büyümeye başlayan, hem okuyan hem çalışan, aile içindeki kaostan dolayı erkenden olgunlaşan… Böyle çocuklarla sohbet edince ne deriz? “Büyümüş de küçülmüş…” Hayır, efendim, o çocuk büyümeye zorlanmış! Annesinin ve babasının aynası olmaya çoktan başlamış. Ayna kırıksa acıtır, aydınlıksa göz kamaştırır… Tamamen şans… Okul bitiminde, arkadaşı top oynar, o tamirhaneye gider. Arkadaşının ailesi hafta sonu tatili için plan yapar, o biraz daha çalışıp ailesine katkı sunmak ile meşguldür. Hâlâ denize girmemiş…

Devamını Oku

Geçenlerde fark ettim ki en son tatilimi oğlumla ve tam 19 sene önce yapmışım! Kendime inanamadım. Ve bu sene ekim ayında yapmayı düşündüğüm tatil için “Kendime bir de ödül vereyim ve yeni bir şey alayım” dedim. Fakat hangi mağazaya girersem gireyim, kimono adı altında bildiğiniz entarileri; kimi düz renk, kimi desenli, kimi nakışlı, kimi düğmeli, kimi taş baskılı vs. olmak üzere satmaktaydılar! Ardından bir reklama denk geldim; Şamanizm’le dolu bir hafta denilen ilanın içeriğine baktığınızda Sufizm’den Tai Chi’ye kadar ortaya karışık bir sürü şey vardı ve ilan verene dayanamayarak cevap…

Devamını Oku

Almanya’ya gidip, üç-dört gün oralarda dolaşan gazetecilerin gezisinden geriye kalan, sosyal medya hesaplarına koydukları bir kanal kenarında ya da bir antika otomobil önünde poz verdikleri turistik fotoğraflar ve Tarkan ile çekilmiş anı fotoğrafları. Bir de “Almanya tamam, sırada Körfez var”, “Anadolu’dan Berlin’e 5 günde teslimat” ve “Körfez’de ‘Trendy’ ihracat başlıyor” gibi başlıklar taşıyan metinler var gazetelerde ve sitelerde yayımladıkları. Ama bunlara haber diyemiyorum maalesef. O metinlerin hepsi birbirinin benzeriydi. Çoğu cümle, ara başlıklar bile aynıydı. Ayrı fotoğraf çekme zahmetine bile girişilmemiş, şirketten verilen fotoğraflar kullanılmıştı. Habertürk’ten Çimen Çetin, Hürriyet’ten Şenay…

Devamını Oku

Boş, bomboş insanların yeteneklerinde zirveye çıkan insanları aşağılaması sıradanlıktır. Çünkü onun zirveye çıkarken verdiği emeğin, harcadığı enerjinin, yaşamında gösterdiği özverinin değerini anlayacak kapasiteden yoksun olmasıdır. Zekâ seviyesi yaşadığınız şeylerden ders çıkarabildiğiniz ölçüde gelişir. O insanlar hiçbir şey yapmaz, suya sabuna dokunmaz ve insan potansiyelini bilmekten, anlamaktan uzak, çok alt seviyelerde yaşarlar. Ama kibirleri de o ölçüde yüksektir. Çünkü inançlara itaat etmek onlar için tembelliğin, geri kalmışlığın sığınağıdır. Bir vadiden yüksek dağlara baktığınızda dağın en yüksek noktasını gördüğünüzü sanırsınız. Zirve size çok yakınmış gibi gelir ancak tırmanmaya başladığınızda o zirve aslında…

Devamını Oku