Kategori: ŞİİR

Haydarpaşa Garı görünüyordu iskeleye vuran Boğaz’ın mavi sularından, bir yanda yapayalnız deniz feneri, diğer yanda Kadıköy İskelesi ve telaşla vapura yetişmeye çalışan insanlar. Masmavi bir gökyüzü, ölgün bir deniz, hüzünlü bir hava, yaşlı solgun benizli bir adam, etrafı yılgın gözlerle süzüyordu, hırpani yırtık ceketli bir dilenci. Üşüyen bir çocuk bir yanda, elinde tablasıyla bir simitçi, diğer yanda falcı bir çingene, yıllar sonra aynı yerde, bir banka oturmuş müşteri arıyordu yine. Aralık’ın 5’iydi, sonbahardan kalma bir esinti ürpertiyordu. Kış kapıda, hava serin, dalgaları rıhtıma vuruyordu iskeleye yanaşan teknelerin. Bir çınar altı…

Kalbindeki yaradan sızdım içeri Fersah fersah gezdim damarlarını. Salıncak kurup sinir tellerine Zihninden, bedenine savruldum. Ellerin kontrolümdeydi Yüzümü okşadım, saçlarımı. Tenine rengimi verdim Kararttım biraz seni, Gözünü alma diye kimsenin. İlk adımını benimle attın Kanını ben pompaladım ayaklarına Hareketsiz kalmıştı, şaşkındı. İçine renkli bakan gözler yaptım sana Dışarıya aynı bakıp Beni, mavi yeşil sevdirdim. İnceltip dudak derini daha da Yaklaşırken bile tadını aldım -Son kirazımı yediğimde Henüz seni öpmemiştim.

Ardında bir katliam yapmadan Gitmek mümkün değildir… Onun için Herkes bilmez gitmesini Sevdiğine bölmeden kendisini…   Sevdiğine böldüğün her şey Çoğuldur özünde Sırf bu nedenle Yazılır tüm hikâyeler Ömrün parantez içine…   Gideni sırtından öpmek Gitmelere alışmaktır. Alnından öpmesini bilmek, Gitmeden kavuşmaktır.

Çöl ıssızlığında bir yaşamı adımlarken üstüme üstüme dikilmiş dikey kentlerinizde yalnızlığımı kutsuyorum. Kutsuyorum yalnızlığımı ayaklarıma dek bulaşan çirkefli bir yaşamın atıklarından arınırken… Çocuk kadınların çığlıklarından yorulmuş duygularım. Aşkı örseleyip sevgilerden kaçan cinselliğinizden, erkek cennetinizden, doyumsuz düşlerinizden, iktidarınızdan, iktidarsızlığınızdan, eril bakışlı kadınlarınızdan, yoksulluğunuzdan, yoksunluğunuzdan… cehennemî savaşlar yaratma çabanızdan… adımlıyorum kendi çölümü. Vahalar bulma umutsuzluğundayım. Bilicinin kehaneti gerçekleşmedi henüz. Sürgün edilmiş başka adımlarda çoğalmayı umuyorum. Adımlar ki ne çok… Sıcağımdan, soğuğumdan, taş baskılı haykırışlardan su üstünde kayan yazılardan çocuklardan, kırk parça kırılmış aynalardan uğursuz kaynamalardan sesi kısılmış çığlıklardan… medet umuyorum.

Kurşun kalemle karaladığım gökyüzünün altında oturuyorum. maviye sesleniyorum, “sarılarını da al gel birlikte boyayalım güneşimizi” ah çocukluğum.. balkon demirlerinde asılı kalmış özgürlüğüm.. uzakları tarıyor gözlerim.. ayrılışlar… bir yerlerden el eder gibi içinde annem, babam, kardeşim… asfalt kokan caddelere bakan bahçeler.. ağaçların turuncu yeşil özgürlüğü.. dut ağacı gölgesinde bir salıncak.. hava ıslak sıcak.. uzayan sofra başı sohbetleri.. kahkahalar takılıyor uçurtmamın kuyruğuna.. ürkek bir kadın etekleri uçuşarak suskunlaşıyor bir anda.. anlara takılıyorum.. ve ezgiler.. her sokakta başka bir plak çalıyor. Her plakta bir zaman çalıyor. uzun yol otobüsünün toz kokan perdelerine dayanmış,…

Y a l n ı z l ı k bir limandır sığınacak. Sığınacak bir limandır y a l n ı z l ı k… Kaçakları aramaya limanlara koşun, heyy!.. Paslı gönüller eğreti ilişkilere tutunmuş.. Acemi duygular unutulmuş.. Mecalsiz salınmalarla silik birer renk olup birbiri içinde.. yokluklarını kutsamış yıldızlar nemli bir duvarın çürük kokusuna asılı kalmış bir fotoğraf.. unutulmaları toz içinde.. lime lime hayatların can çekişi.. ha koptu ha kopacak bir yitişin rüzgârına güzelleme.. oysa fırtına patlamış çoktan, dalgalar kalanları topluyor kıyılardan.. “bir varmış bir yokmuş” diye başlamıştı masallar, birden kayboldu…

Örtüyü kaldırsan uykudan içimizdeki gemiler yıkılır o yüzden mesafeliyim rüyalarıma. Bak, şehir sustu bu saatlerde. Şehir susar mı gecelerde iktidar peşindeyken? durmadan gider kendine.. durmadan bir yerlere. Sarı beyaz ışıklar titreşir şimdi camlarda pencere önünde bir görünüp kaybolan karartılar… Sokakları adımlayan yalnız adamlar arabesk sarhoşluğunda şarkılar.. her çocuk evinde midir bu akşam? Sıcak bir duvar bulmuş mudur kartonları yatak yapanlar? Çok gülünmüş bir akşam masasının kahkahalarından kalan artıklar gecenin bu saatinde doyurur mu yalnızları? En çok da sıcak bir çayın kokusu bardakta şıkırdayan kaşığın şekerine doyması… Bunu mu özler sokak…

“Kendimle uğraşmaktan yoruldum” dedi duygularımın ardı arkası kesilmeyen fırtınalarından… güz gelmiş, baharı kaçırmışım dün geçmiş bugünde kaybolmuşum nerde durmalıyım tutamaklarım çiçekli bir perdenin ardında gizlenmiş sisli bakışlarda savrulan bir ömür.. kullanılmadan sararan sandık çeyizleri gibi elma kokulu.. bir özgürlük türküsüyle dağıttın düşlerimi.. ne peşinde olduğum sevgileri unuttum aslında ne duygularımın aksak seslerini… hep bitişlerin peşinde koşmaktan incindim belki.. kimseye ceza kesmek değil haddim kendimde kayboldum, kendime küstüm aldanışlarım bir kıyı boyu gezintisi kadar sakin.. yanışlarımın ince ince acıtması tenimi.. öylesi.. çelişki, geceyle gündüz kadar iç içe ve dışında.. inanmaya ihtiyacım……