“YILDA BİR KERE…”
-ADANA-
Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun ‘Bahar ve Biz’ şiirinde dizelediği ve “Yılda bir kere çıldırır ağaçlar sevincinden” dediği günlerdeyiz yine…
Adana’dayız…
Seyhan ve Ceyhan nehirlerinin beslediği bereketli topraklar üzerinde, Çukurova’dayız…
Dışarıda mis gibi kokan “portakal çiçekleri” ruhumuzu da bir “his” cümbüşüne dönüştürüyor yine…
Şairin dediği gibi, “yılda bir kere”…
“Yılda bir kere uzatır avuçlarını yaprak/ sevincinden titreyerek…”
“Yılda bir kere kendini verir toprak/ yılda bir kere yarılır bahçeler hazdan…”
Portakal çiçeği kokusunun asırlardır verdiği o haz, yaydığı o coşku artık her yıl nisan ayı geldiğinde Türkiye’nin Güney’i, Çukurova’nın merkezi Adana’da karnavala dönüşüyor…
Ne mutlu!
Ki o mutluluktan her sene “umut” devşiriyor milyonlar…
Bir kokunun peşinde…
Milyonlar “umut” oluyor, milyonlar “yarın” oluyor, milyonlar “gelecek” oluyor…
“Nisan’da Adana’da” her yıl, seviniyor insanlar, “çiçek açmış ağaçlar gibi çıldırasıya”…
Şiirde olduğu gibi; “deliler gibi seviniyor”, “ağaçları ve baharı taklit ediyor”, “renkli bez parçalarıyla donatıyor şehri”…
Şiirde olduğu gibi!
O koku ki asırlardır olduğu gibi Portakal Çiçeği Karnavalı sayesinde senelerdir Adana’ya, Çukurova’ya, Türkiye’ye mutluluk yayıyor.
Yirminci yüzyılın önemli şairlerinden Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun ‘Bahar ve Biz’ şiirindeki doku, yirmi birinci yüzyılın ilk çeyreğinde Çukurova’da portakal çiçeklerinin kokusuna karışıyor.
Ve her sene “Nisan’da Adana’da” biz de o şiirdeki gibi “çatır çatır çatlıyoruz bin bir yerimizden”…
Kim bilir belki de turunç ağaçları gibi…
Portakal çiçekleri olmak için!
Türkiye’nin yarınlarına!
Umut ile…
Mutluluk ile…
