HER YER BEYAZ; BİRAZ BİRAZ GELİYOR MU O YAZ?
-ADANA-
Şairin dizesini yakaladım, artık bırakmam.
Hep böyle oluyor.
Uzun süredir yazamamanın yürek sızısı, şairin yakaladığım bir dizesiyle hemen azalmaya başlıyor.
Dışarıda bahar neşesi, dışarıda mart-nisan-mayıs güneşi, dışarıda yaşama sevinci…
İçeride öyle bir sızı, öyle bir ağrı ki…
“Siyahın içinde bir damla beyaz/ beyazın içinde sonsuz iki dal kiraz/ kendini biraz biraz hatırlatıyor mu o yaz?” diye diye dizelenirken şiir; her yeri bir anda beyaz, her yeri bir anda sarı sıcağın habercisi ilkyaz yapıveriyor.
Şiir akıyor, yüreğim ona eşlik ediyor:
“Siyahın içinde bir nokta beyaz/ beyazın içinde sonsuz iki mevsim yaz./ Biraz biraz kapsıyor mu iki mürekkepli siyah?/ O ve onun dışında küçülen her şeyi!/ O ve onun içinde büyüyen her şeyi!/ Biraz biraz gülümsüyor mu iki nokta beyaz?/ Soru işaretleri siliniyor mu biraz biraz?”
* * *
Şair, şiirinde beyazın içindeki bir anlık siyahtan, siyahın içindeki sonsuz iki dal beyazdan söz ederken siyahlıklarla beyazlıklar arasında gidip gelen hayatımızı düşündürtüyor bize.
“Biraz biraz renk veriyor mu o yaz?” diye soruyor şair, yaklaşmakta olan mevsim için.
“Beyazın içinde bir nokta siyah/ siyahın içinde sonsuz iki mevsim yaz./ Biraz biraz özümsüyor mu iki nokta siyah?/ O ve onun dışında kaybolan her şeyi!/ O ve onun içinde nokta nokta çoğalan her şeyi!” diye devam ediyor.
Hayatımızdaki siyahlarla beyazlar birbirine karışıyor.
Havada zaman zaman gri bulutlar mevsim kararsızlığı yaşatıyor bize.
Güneş mi açacak? Yağmur mu yağacak?
Kısa kolluyla mı çıkmalı dışarı? Yoksa üzerimize bir şey mi almalı?
Olmalı mı? Olmamalı mı?
Bakınmalı mı? Bakınmamalı mı?
Yaşanmalı mı? Yaşanmamalı mı?
* * *
Şair, hayatımızda gri kalmış birçok şeye rağmen bizi hep beyaza doğru yakın tutuyor.
“Her yer beyaz/ her yer kusursuz bir yaz./ Yazmalı mı onun suskunluğunu biraz?/ Kazımalı mı sonsuzluğu?” diyor.
Yazsak daha neler çıkar ortaya, kim bilir? Bu hayatta haklı olduğumuz…
Kazsak daha neler çıkar ortaya, kim bilir? Bu hayatta saklı olduğumuz…
Haklar içimizde daha neleri saklar ki?
Kim bilir?
Şair bilir mi?
“Kazı ilk anda sonsuz aya damla damla!/ Kazı son anda elmastan gözyaşlarına!/ Her yer kar beyaz/ her yer ışıklı bir yaz./ Yaslanmalı mı onun gözyaşlarına biraz?/ Yansıtmalı mı onsuzluğu!”
Yazsak ve kazsak daha neler neler çıkar ortaya? Şair bilir.
Siyahla beyaz arasındaki gri yaşantımız, bir ileri bir geri giden araftaki zamanımız bize daha neleri neleri hissettirir? Şair bilir.
* * *
Şairin dizesini yakaladım bir mayıs sabahında, suskun sızı artık yok yüreğimde.
Şimdi onun dediği gibi olsun, haydi:
“Her yer serin bir beyaz/ her yer aşk dolu biraz biraz…”
Sahi, biraz biraz geliyor mu o yaz?
Ya da o şarkıda olduğu gibi, tüm griliğe inat, haydi:
“Olmalı mı, olmamalı mı?/ Yoksa hiç değişmemeli mi?/ Ama ben değişmezsem ben olamam ki…”
Haydi, geliyor o yaz!
