ADNAN YÜCEL GİBİYİZ ŞİMDİ; BİTMEYECEK, DAHA SÜRECEK O KAVGA…
-ADANA-
Aşkın ve kavganın şairi Adnan Yücel gibiyiz şimdi, bir temmuz sabahında…
Bir inancın yüceliğinde bulduk bu kenti, bir kavganın yüceliğinde sevdik.
Bin kez budadılar körpe dallarımızı, bin kez kırdılar.
Ama yine Çukurova’da, yine bu güzel bereketli şehirde çiçekteyiz işte, yine meyvedeyiz.
Bin kez korkuya boğdular zamanı, bin kez ölümlediler; ama yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz.
Şairin dediği gibi:
“Bitmedi, daha sürüyor o kavga/ ve sürecek/ yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!”
* * *
Orhan Kemal’in, Yaşar Kemal’in sözcüklerindeyiz şimdi; Yılmaz Güney’in filmlerindeyiz…
Sevda yüklü bulutlar altında ıslanıyoruz yaz yağmurlarında.
Ayaklarımızın altından akarken Seyhan ve Ceyhan, suyun ayakları oluyor ayaklarımız; ellerimiz, taşın ve toprağın elleri.
Türküler söylüyoruz şimdi de, hep aynı telden, aynı sesten, aynı yürekten; Toroslara rengini veriyoruz, morlu yeşilli.
Şairin dediği gibi:
“Ey bir elinde mezarcılar yaratan,/ bir elinde ebeler koşturan doğa/ bu seslenişimiz yalnızca sana:/ Yaşamasına yaşıyoruz ya güzelliğini/ bitmedi, daha sürüyor o kavga/ ve sürecek/ yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!”
* * *
Yeni Orhan Kemaller, yeni Yaşar Kemaller, yeni Yılmaz Güneyler yaratır bu şehir yine; yine insan öykülerini şiirleştirirler…
Ölür şairler, yenileri doğar yeniden…
Şiirler doğacak kıvamdadır yine, duygular yeniden yağacak kıvamdadır.
Ve yürek, imgelerin en ulaşılmaz doruğundadır.
Söz yine şair Adnan Yücel’in dilindedir:
“Ey her şey bitti diyenler/ korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler./ Ne kırlarda direnen çiçekler/ ne kentlerde devleşen öfkeler/ henüz elveda demediler./ Bitmedi, daha sürüyor o kavga/ ve sürecek/ yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!”
