Yazar: Gülçin ŞİMŞEK

Diyorlar ki: Şimdiki teknoloji o zaman olsaydı kesin yaşardı.. “Yaşardı..” İnsanın yüreğine oturan ve orda çöreklenen bir kelime bu.. “Yaşardı..” * Yaşayamadı ama.. Fabrikadan gelip boya işine giderdi babam. Hiçbir mesaisini kaçırmazdı, üç kuruş fazla girsin diye evimize.. Bizi iyi yaşatmak adına yüzümüzü görmediği günler olurdu.. Yaşayamadı.. Bin bir emekle borç harç yaptığı evine oturamadı mesela.. Yeni mobilya alma niyetine giremedi.. O evin eşiğinden geçemedi.. Aldığı ama bir kez bile temizleyemediği arabasına binemedi.. Derdine düşemedi karbüratör su kaynatıyor diye.. Arabanın borcu bile ömründen uzun oldu.. * Boğazımdaki o yumrunun adı…

Devamını Oku

“Tek bir çiçeği anlayabilsek kendimizin ve dünyanın ne olduğunu bilebileceğiz..” – Alfred Lord Tennyson Hiç olmayacağımı düşündüğüm bir yerde, bu yaşıma kadar baktığım gökyüzünde dikkatimi çekmişti üç sıra yıldız: Orion’un Kuşağı.. Peş peşe.. Aynı düzlemde.. Ben buradayım dercesine, düzende.. Aylardan ekimdi belki kasım.. Önemli de değildi aslında.. Yıllardır baktığım gökyüzünde karşıma çıkacak zamanı beklemişlerdi belli ki.. Ki o gece yüreğim kapkaraydı.. Gecenin kendinden bile daha kara.. Bir sigara yaktım.. Uzunca baktım o üç sıra yıldıza.. Bir nedenleri vardı onların da.. Boşuna gelmiş olamazlardı, boşuna çıkmadılar karşıma da.. İçim kömürden bile…

Devamını Oku

2000’li yılların henüz başında, sahne tozu yutma hevesiyle başladığım tiyatroda “eğitilmek” için okuduğumuz Eric Morris’in ‘Rol Yapmayın Lütfen’ kitabındaki bir sözle başladı her şey: “Ol!” ‘Ol’mak… Ne ve nasıl olmak istemek? Diyordu ki: “Hiç kimsenin hiçbir yerde sizin duygularınızı göz ardı etmeye hakkı yoktur. Olduğunuz her şeyin toplamı olmaya hakkınız var.” Hakkım vardı… Olmaya… Hem de nasıl istersem… * Pek mümkün olmadı be Morrisçiğim… O zaman başladı bir türlü olamayışlarım zaten… Belki de olmak mı istemedim, bilemedim… Ama hakkım vardı işte olmak istediğim her şeyin toplamı olmaya… O yıllar üzerinde…

Devamını Oku